Што вясёлы я - прычыну Лёгка я магу назваць, Толькі будзе немагчыма Яе сутнасць разгадаць. Беды ўсё пыталі, дзе я, Каб ізноў скруціць мяне, А я быў там, дзе надзея, Там, дзе кепска толькі ў сне. Напэўна, ўсё кепска толькі ў сне. (2) Памяць дрэнная спачыне, Дык нашто яе будзіць? Ўсё калі-небудзь астыне, Варта толькі астудзіць. Я пазбудуся няўдачаў У чаканні лепшых дзён. Я ў гуморы - гэта значыць, Мне памочнік толькі ён. Напэўна, ён - лепшы сябра ён. (2) Я таму дасюль трываю, Што не плачу, не крычу, А ціхенька забываю Усё, што згадваць не хачу. Памяць дрэнная спачыне, Дык нашто яе будзіць? Ўсё калі-небудзь астыне, Варта толькі астудзіць. Напэўна, ўсё ёсць як мае быць. (2)