http://kamunikat.org/download.php?item=5157-1.pdf Буслы не заўжды асвятлялі твой шлях паходнямі, I Юда не раз прадаваў у палон цябе, А ты ўваскрасала з нябыту святой Пагоняю, I я як замову тады паўтараў сабе: Прыпеў: Жыве Беларусь, жыве! Жыве Беларусь, жыве! Жыве Беларусь, жыве! Пілі тваю кроў ад вякоў груганы ўсходнія, I белы арол, як хацеў, дратаваў цябе, А ты ўваскрасала з нябыту святой Пагоняю, I я, як замову, тады паўтараў сабе: Прыпеў. Дык хай жа ляціць над палямі тваймі ў над гонямі I ворагам страх, і надзею для нас нясе Той вершнік, той рыцар, той вой, што завуць Пагоняю, Каб кожны паверыць здалеў: Беларусь жыве! Прыпеў. (2)