http://kamunikat.org/download.php?item=5157-1.pdf Сарамлiва ў люстра ракi Ты сама на сябе паглядзела, I каса паслухмяна з рукi Мiлавiцай асыпала цела... Прыпеў: Покуль сон не раскрыў парасон, Захiнаючы нас ад спакусы, Забяры мяне ў дождж валасоў I пяшчоту расчуленых вуснаў. Най-на-на-на-на-на... П'яна восенню пахлi лугi, Ветах знiчкамi плёс зацярушыў, А туман паяднаў берагi I азяблыя нашыя душы. Прыпеў.