http://kamunikat.org/download.php?item=5157-1.pdf Памiж намi - возера ночы, I ў чорнай яго вадзе Пахаваў я свой грэх аднойчы I ад Бога, i ад людзей. Чым становiшся ты мне блiжай, Тое возера ўсё глыбей. I ўжо памяць не плыт, а крыж мой, Што ўрос у прадонны глей. Прыпеў: Але чаму тады, скажы, Так соладка на тым крыжы Мне памiраць i далей жыць Чаму, скажы? Няхай з гадамi ўсё радзей Цвiтуць лiлеi на вадзе -- Ад iх святла ўсё глыбей Начное возера надзей. Памiж намi - вакно нябыту, Зазiраю ў яго iзноў. I ўжо памяць не крыж, а плыт мой, Што вяртае на выспу сноў. Прыпеў: Я ведаю чаму тады Так соладка на тым крыжы Мне памiраць i далей жыць - Таму што ёсць са мною ты. Няхай з гадамi ўсё радзей Цвiтуць лiлеi на вадзе. Ад iх святла усё глыбей Начное возера надзей.