http://kamunikat.org/download.php?item=11480-1.pdf На зямлі двое нас шчаслівых, бо ніводнай душы наўкола... Нас кранула пяшчота ліўня таямнічым крылом анёла. Называеш мяне ты — мілым. Я цалую твае павекі. Нас кранула пяшчота ліўня з гэтай летняй начы навекі. Час ішоў, ці мо ў ім плылі мы — не згадаецца нават потым. Толькі ўдзячнасць не пройдзе ліўню за бясконцасць яго пяшчоты.