http://kamunikat.org/download.php?item=5157-1.pdf Забудзься, як човен пяшчоты нас нёс Насустрач расчуленым хвалям. Забудзься, як небам спакушаны плёс Сузор'яў дарыў нам каралi. Не помнi, не поўнi ў пойме смугi Не крылаў купальскае ночы, Не першай залевы валос на лугi, Не сумам змялелыя вочы. I нат калi тыльную сутву душы Ахрыплая выстудзiць замяць, Нiчога нiкому пра нас не кажы - Маўляў, блiзарукая Памяць... Я не знаю, як буду цябе забываць, Забываць - выспу сноў чыстаганiць. Забываць - як цвiкi у труну забiваць, Што была для нас чоўнам Кахання. Я не знаю, як буду, цi буду зусiм, Без цябе, маёй доннай лiлеi, Без цябе, як аслеплы без вогнiшча дым, Я да ранку дажыць не здалею. Забудзься, не помнi, згары, Забудзься, не помнi, згары, Забудзься, не помнi, згары, Забудзься, не помнi, памры.