Словы Сержука Сокалава-Воюша Глытаю паветра, як рыба у нетрах Мазутнай, агіднай і мутнай вады. Пакуль што не пекла, ды подыхі ветру - Як першыя хвалі няўхільнай бяды. Нас атачылі, узялі у кола Нафтагіганты і БВК. Ну што ж, нас вучылі і кнігі, і школы: Жывым немагчыма пражыць без бялка. І хоць смуродна, усенародна Нам абвясцілі: смурод - лухта, Неверагодна, ды мы прыродна Ківаем згодна: хай будзе так. І вось каля места чатыры гультрэсты Пад носам лякарні узводзяць завод: Хлапцы і дзяўчаты, давай канцэнтраты, Нам хочацца есці, пляваць на смурод. Няхай смуродна, ды ўсенародна Нам абвясцілі: смурод - лухта, Неверагодна, ды мы прыродна Ківаем згодна: хай будзе так. А з вёсак навокал хто ракам, хто бокам У поўны аўтобус ці так нацянькі Імкнуць ў магазіны шукаць вітаміны, На нашым здароўі расціць пятакі, Што рубелямі паўстануць самі: Раней адкорміш - раней прыплод. Дамо свіннямі сабе і краме, І харчпраграме. Жыві, завод!