Словы Сержука Сокалава-Воюша Ходзяць чуткі, што нібыта нас даўно апанавалі, Як каня, захамуталі і на розныя лады Нам на вушы заспявалі пра сваё жыццё ў кагале, Пра сваё жыццё ў кагале вірлавокія жыды. Ходзяць чуткі, што нібыта... Што яны даволі строга, Што нябачна, па сакрэту намі тузаюць яны. Ходзяць чуткі, што нібыта ёсць у Менску сінагога, Дзе ідуць у сіяністы беларускія сыны. Я пра ўсё пяю сумленна, я нічога не хаваю: Заразіцца сіянізмам можа лёгка кожны з вас. Дастаткова, каб з гебраем сталі побач вы ў трамваі Ці ў кавярні, ці ў кнігарні, ці ў чарзе па рускі квас. Нават побач дастаткова апынуцца выпадкова З незнаёмым гарбаносым, кучаравым, як баран, І ад пэўнай установы паляцяць паўсюдна словы, Што ваш бацька ідэёвы - Пінскер, Майман ці Даян. Сіянісцкую заразу можна вызначыць адразу, Вуха знойдзена, як кажуць, застаецца толькі дзьмі: Той, хто чуткі распускае, сам памочнік у гебраяў, І не трэба назіранняў над нармальнымі людзьмі.