Словы Сержука Сокалава-Воюша "Апошні бой Валерыя Урублеўскага" http://arkushy.narod.ru/kalinouski/mlit/abvu.htm Наскок казачы не суняць. Маланкі шабель, куляў град, Але мы мусім бой прыняць, і я гукнуў: "Назад!". Нязвыклы заклік супыніў і нацягнуў аброць, А гулкі бор прагаманіў маё "назад" стакроць. Назад... Назад... І коні рвуцца ў бой. Назад... Назад, калі супарат за табой. Пазаднік ссечаны ушчэнт, навокал звон, навокал кроў, Ды не здаецца інсургент, ён помсціць за сяброў, За вечны гвалт, за вечны здзек, бо до ўжо моўчкі спаць, Ты - чалавек. Ты - чалавек! І позна адступаць. Назад... Назад... І коні рвуцца ў бой. Назад... Назад, калі супарат за табой. Клінок ударыў у клінок. Казак не ўседзеў у сядле. І я прасунуўся на крок да вольніцы, але Клінок другога казака ў маіх касцях завяз, І я, зляцеўшы старчака, гукнуў апошні раз: Назад... Назад... І коні рвуцца ў бой. Назад... Назад, калі супарат за табой. Назад... Назад... І коні рвуцца ў бой. Назад... Назад, калі супарат за табой.