Музыка Барыса Вайханскага Словы Ўладзіміра Караткевіча http://www.uladzimir-karatkevich.com/bibl/bel/versh/v3-38.html Па туманах касых Вінаградныя вусікі Ўюцца, Ўюцца І імкнуцца спаймаць Малады І гарэзлівы месяц. За глыбокія вочы твае, Што ў тумане, Блакітным тумане Смяюцца, Хай мяне на праменнях Туманных, Абвітых, Спайманых Праменнях Павесяць... Ах, як вішні цвілі! Як здрадлівая Белая мара! Зацягнулі, Завабілі Песняй Птушынай сваёю. А цяпер у завулках, У завулках Так плача гітара Ненадзейнай, Пакінутай, Цалкам адрынутай, Цалкам жаночай Тугою. О, як хочацца жыць! Што з таго, Што вясенняй парой З вішань квецень Зляцела Завеяй, Пяшчотнай І сіняй. Што з таго, што калісьці Памруць Пад асенняй Халоднай касой Залатыя вяргіні... Вяргіні... Вяргіні... Дваццаць год яшчэ можна кахаць! Дыхаць квеценню, Летам і маем. Дваццаць год Вінаградныя вусікі Будуць віцца Па месячных струнах... Ах, няхай яны ўшчэнт заплятуць, Ах, няхай яны мякка спаймаюць Гэты месяц гарэзлівы, Месяц вясёлы І юны.