(да казкi Г.Х. Андэрсена «Дзюймовачка») Верш i музыка Барыса Вайханскага Вольны пераклад Георгiя Лiхтаровiча http://www.vaikhansky.com/texts/text_belorus/na_stihi_georgiya_lihtarovicha/pesnya_schaby.shtml Вы не глядзiце, што галота - Свой лёс у кожнага i дом. Наш радавод iдзе з Балота, I скон мы знойдзем пад карчом. Шчымлiва мне сцiскае грудзi Наказ бацькоўскi: "Жабай стань! Паспей пажыць, бо злыднi-людзi Ўжо асушаюць нашу твань". Самахоць залятаюць камарыкi ў рот. Што яшчэ мне патрэбна ў жыццi!? Толькi ў бурбалках сонных лагодных балот Насамрэч можна шчасце знайсцi! Мне ўсё з маленства тут знаёма I лашчыць вуха гукам "плясь", Таму я ўсё жыццё свядома Шукаю ў вадаёме гразь. Адна маленечкая скруха - Сабе ўявiце подзвiг вы: Сястра стрыечная - рапуха Жыве на лузе без дрыгвы! I мяне спакушаў журавель-абармот - Ён у вырай ляцiць кожны год - Запрашаў неаднойчы з сабою ў палёт, Ды не трэба мне гэткiх прыгод! Я шчыра кажучы, не прагну За iншы лёс галасаваць, Бо толькi ўздымешь лапу з багны - У багну можа засмактаць. А мне - лянота. Неахвота Мяняць улежную пасцель. Навошта марная турбота, Калi пад бокам - сапрапель! Зелянею сабе колькi год без клапот У агульнай я млявасцi тут. Толькi ў тванi тутэйшых утульных балот Я ў аправе, нiбы iзумруд! ----------------------------------------------------------------- В сей жизни есть одна забота: Любить и помнить отчий дом! Да, все мы вышли из болота, И все в него опять уйдем. Здесь все до мелочей знакомо, Здесь я на ноги поднялась... Ах, это нега и истома! Ах, это чавканье и грязь! Разве можно на свете прожить без хлопот, Без любви к этим милым местам?! И влекут нас объятия мутных болот, Ибо счастье - оно только там! Как птице крылья для полета, Как шум волны для моряка, Так для меня мое болото - Моя неспетая строка! Не всем из нас, увы, пристало Под сенью тины отдохнуть, На кочку возложить устало Свою истерзанную грудь. 1985