Дадаць канал

Галіна і Барыс Вайханскія - Змярканне (2004)

  • 15.11.2010
  • 159 праглядаў
  • 👍 4
  • 💬 0
Музыка Барыса Вайханскага Словы Эльзы Ласкер-Шулер Пераклад Георгія Ліхтаровіча http://www.vaikhansky.com/texts/text_belorus/na_stihi_elze_lasker_schuler/sumerki.shtml Прыгасла прага да жыцця... Мне змрок абрынуў неба ў лёце, Упала на Зямлю я з небыцця, Дзе ты чакаў, як дар маёй самоце. Дзе мора пенiць бухты хараства, Лагодзiцца чуллiвасцю, нiбыта I жарсцi, i варожасць - як жарства - Рассыпалiся сном даўно забытым. Вось так усведамляю свой сусвет Часцiнкаю Зямлi - ужо не звонку. I ты, як зоркi знебавысьнi след, Мне працiнаеш сэрца абалонку. Спрадвеку памяць цемры я нашу: Сутоннем кроў i тая змрочна млее, Жахлiва роспач агаляе мне душу, Што беспрытульная ў бязладдзi тут хварэе. Забыў свiтанак адарыць святлом, I цiшай цемры цешацца ўспамiны. Заблыталiся мары дзiўным сном У тло стракатай павуцiны. Здаля далонi мне нясуць дамоў Букеты боскiх залатых сярпоў. Марудзiць сонца след на цыферблаце, Ашчадна трацiць век - маё багацце. Палае пульс, як камертон, Апоўначы я чую ночы звон... Нас таямнiчы час злучыў дачасна Квiтнеюць вусны тысячапрыўкрасна. Жаданне жыць уносiць дзень, Надзеўшы на сябе адзенне з ценю. Як безнадзейна я шукала неба, дзе... А сцежка напрасткi - выключна ў летуценнях. 2002 ----------------------------------------- ABENDZEIT Erblaßt ist meine Lebenslust -- . . . . Ich fiel so einsam auf die Erde, Von wo ich kam hat nie ein Mensch gewußt, -- Nur du, da ich vereint einst mit dir werde. Ich bin von Meeresbuchten weit umstellt, Jedwedes Ding erlebe ich im Schaume. Der Mensch, der feindlich mich ereilt, zerschellt! Und ich weiß nur von ihm im Traume. Und so erlebe ich die Schöpfung dieser Welt, Auf Erden schon entkommen ihrer Schale. Und du der Stern, der hoch vom Himmel fällt, Vergräbt sich tief in meines Herzens Tale. Die Abendzeit verdüstert sehr mein Blut -- Durchädert qualvoll meine müde Seele. Nackt steigt sie wieder aus der vorweltlichen Flut Und bangt, daß sie verkörpert hier auf Erden fehle. Und was der Tag, noch ehe er erwacht, Versäumte morgenrötlich zu erleben, Reicht ihm das träumerische Bilderspiel der Nacht In lauter bunterlei Geweben. Es bringen ferne Hände mir nach Haus Aus gelben Sicheln einen frommen Strauß. Der Zeiger wandelt leise um das Zifferblatt Der Sonnenuhr, die Gold von meinem Leben hat. Sie glüht vom Pochen überwacht Und läutet zwischen Nacht und Mitternacht . . . . Da wir uns sahen in der rätselhaften Stunde -- Dein Mund blüht tausendschön auf meinem Munde. All meine Lebenslust entfloh Im dunkelen Gewande mit der Abendzeit. Ich suchte unaufhörlich einen Himmel wo. . . . Nur in der Offenbarung ist der Weg zu ihm nicht weit.
Катэгорыя: Музыка
Канал:

Іншыя відэа з гэтай праграмы