Словы Іосіфа Скурко Сосны, сосны на узлеску... Расцвіталі тут калісь пралескі І гучалі нашы галасы, Дзе палалі цветам верасы. Полымя ружовых верасоў... Я б да соснаў пэўна не прыйшоў, Каб лета сум не загаіла, Калі б восень зноў не запаліла Полымя ружовых верасоў. Вёсны, вёсны, пералескі! Успамінаў узышлі пралескі. Пад дажджамі восеньскай расы Хай жа расцвітуць зноў верасы! Не вярнуць назад юначых слоў. Я сюды прыходжу зноў і зноў. Восень мая сум не загаіла, Ў сэрцы назаўсёды запаліла Полымя ружовых верасоў. Вёсны, вёсны, пералескі... Успамінаў узышлі пралескі. Пад дажджамі восеньскай расы Хай жа расцвітуць зноў верасы!