http://goman.iatp.by/httpdocs/text/text_striped.html Павязаны, Я быў табе абавязаны. У прыцемках ты стаяла насупраць мяне. Вяроўкі аслабелі, і сонца ўскочыла на неба. Таму з той пары я ўвесь час пад зямлёй, Што ззянне тваіх вачэй назаўжды асляпіла мяне. Святыя ў турмах, блатныя ў царкве. Вяроўкі аслабелі і сонца ўскочыла на не. Для таго, каб жыць у сласці, Трэба красці, красці, красці.