Словы Алега Атаманава http://www.krugradosti.com Зацвілі пралескі памяці маёй, І вясна прыходзе да мяне з табой. Бо між намі, люба, не было зімы - Проста іншай долі не чакалі мы. (2) Доля ж нас чакала полем халадоў, І раўла у полі чарада вятроў. Замятала сцюжа напярод агні, Каб мы засталіся у начы адны. (2) Але сонца рання сном не засланіць, Бо яно ўзыходзе, каб любові жыць. І з нябёс злятае кветак званабой, І цвітуць пралескі зноў для нас з табой. Бо між намі, люба, не было зімы - Проста іншай долі не чакалі мы.