"Паравіны году" Словы Алеся Камоцкага http://www.todar.net/downloads/lyrics/paraviny_godu.doc Сароміцца яблыня ў белым убранні, Сароміцца дзеўчына прагі кахання, З усмешкай збянтэжанай свет аглядае І некуды раптам бяжыць у адчаі. І вушы не чуюць, і вочы не бачаць, А сэрца грукоча - так хочацца шчасця, Жыццё раптам стала суцэльным чаканнем, І з вуснаў злятае: Прыйдзі, мой каханы!" І хто не прыходзіць такою хвілінай, Каб даць ёй магчымасць прачнуцца жанчынай, Той проста глухі, ці сляпы, ці ўбогі, Загіне ўбаку ад галоўнай дарогі. І шчаслівы той, хто пачуў і прыходзіць, Хто дзеўчыне ў палкім жаданні дагодзіць. Жыццё пачынаецца. Верыце, людзі? Ім гора не будзе, ім смерці не будзе.