Словы Віктара Шніпа http://kamunikat.org/download.php?item=11550-1.pdf Вы ўстаньце з нябыту, спадары афіцэры І мяне расстраляйце за маўчанне, спакой, І за тое, што я столькі часу не верыў Ні ў Бога, ні ў д'ябла, а ўладзе чужой. Не счарнеліся вашы з "Пагоняй" пагоны, Нібы сонейка, стужкі ў пакутнай зямлі. Бальшавіцкая шашка бліскавіцай шалёнай Адбірала жыццё, рассякала палі, На якіх вы ўзрасталі, спазнаваючы волю. Вас нямнога было, вас не знае народ. Толькі вашай крыві не забыць нам ніколі Ні праз пяць, ні праз дзесяць, ні праз тысячу год. Беларускага войска залатыя пагоны, Родных рэчак, азёр залаціце вы дно. Колькі год мы жылі ў бальшавіцкім палоне, Свае мары аб волі залівалі віном! Дык устаньце ж з нябыту, спадары афіцэры! "Нам не ўстаць аніколі з пакутнай зямлі,"- Чую голас з нябыту над прастораю шэрай, Дзе мы столькі гадоў як нямыя жылі.