Дарагія мінчане і госці сталіцы! Я хачу з вамі думкай сваёй падзяліцца. Карацей, гэта дзіўна, але c'est la vie: Мы ў сталіцы жывем нібы на дзве сям'і. Рэфрэн: Мы жывем адначасова ў двух гарадах. Падваенне асобы зрывае нам дах. Дык няўжо ж нам ніколі не склеіць, не сшыць Менск і Мінск — дзве паловы сталічнай душы? Горад Менск — першы горад з тых двух гарадоў - Не пабачыш на мапах сучасных гадоў, - Ён у сэрцы жыве, ён жыве ў галаве Шмат каго, хто у горадзе Мінску жыве. А ў тым Мінску прапіска і гарвыканкам, І лядовы палац, і бетонны паркан, Зруйнаваных дамоў цені прывідныя І дзяцінства майго праляцелыя дні. Рэфрэн. Ёсць у Мінску назовы бязрадасныя: Ёсць Калектарная, а ёсць Базісная. Тут народ забяспечвае правільны наш Выкананне задачы пастаўленае... А па Менску прыемна шпацыраваць, Дробных крамак вітрыны утульна гараць. Там гатычныя вежы касцёлаў старых, Там дахоўка і брук, там двары і муры... Рэфрэн. Усё блытаецца ў Мінску — хлеб і маца, І Вялікі Кастрычнік, і Радаўніца І п'яная сляза, і такая папса, Што ратунку не дасць ні Mesim, ні Upsa. Ну, а з Менскам нічога не можна зрабіць — Немагчыма яго зруйнаваць, захапіць. Ён ніколі, твой Менск, не згніе, не згарыць, Будзе мовай тваёю з табой гаварыць. Рэфрэн.