Музыка Барыса Вайханскага Словы Ўладзіміра Караткевіча http://www.uladzimir-karatkevich.com/bibl/bel/versh/v2-8.html Я сумую па радзіме, Па яе лугах і нівах, Па трыпутніку, што гладзіў Ногі збітыя мае, Па укропе на гародзе, Рэчках ціхіх і лянівых І па сопкай белай бульбе, Што на стол яна дае. Я сумую па радзіме... Бачу ціхія паляны. Цёплы мёд яе маліны Адчуваю на губах. Ты - мая лясная казка У красе доўгачаканай, Ты - мая святая песня, Свет адзіны у вачах. Просты свет, дзе дрэмлюць хаты, Дзе раса на травах спее, Дзе у росных шатах чуцен Гівала пяшчотны свіст, Дзе наўсцяж канавы мокрай Пышны кураслеп жаўцее, І купае тлусты лопух У вадзе мясісты ліст. Мокры край. Дажджы і сонца. Вільгаць сонечнага лета. Жарабя бяжыць па лузе, Радасна задраўшы хвост. Цэлы век вісіць вясёлка Над краінай мокрай гэтай, І глядзяць спакойна коні На нябесны дзіўны мост. Я сумую па радзіме, Як каханы па дзяўчыне, Я жадаю ўвесь прыпасці Проста да яе рукі, Да грудзей - тугіх узгоркаў, Да вачэй - азёраў сініх, І замерці ў пацалунку На гадзіны і вякі.