Музыка Барыса Вайханскага Словы Георгія Ліхтаровіча http://www.vaikhansky.com/texts/text_belorus/na_stihi_georgiya_lihtarovicha/techet_voda.shtml Цячэ вада з нябёс бясконца, Ілье, цурчыць на ўсе лады. Майго чаўна старое донца Таксама дадае вады. Бездапаможна звяў мой ветразь, Як перабітае крыло, А я плыву туды, дзе летась Каханне нашае жыло. Да запаветнай мроі-мэты - Святла прывабнага ў акне - Вяслую, думкаю сагрэты, Што твой агеньчык - для мяне. А дождж бязлітасна лупцуе - Ўбівае кроплі, як цвікі. Згубіў вясло - адным стырную, І ўсё на стрыжані ракі. Знямог і розум. Кажа: годзе! Не даплывеш ужо туды Ў тым звар'яцелым карагодзе. Так - недалёка да бяды!.. Не выпадае зноў у лета. Знясе далёка бедака Бяздушная, як тая Лета, Жыцця халодная рака. Як саван, цемра пакрывае. Дзе ўрэшце бераг, дзе святло? Адна вада... Мо Бог карае? За што? За тое, што прайшло!..