За Случчыну Абтрасалi з бярозаў лiсьцё вятругi, I гублялi рабiны чырвоныя сьлёзы, Як пайшлi мы ў змаганьне, на раны, на згiн, Абы яваю сталiся крозы. Пайшлi мы, воi, з Божай ласкi У бой за Случчыну сваю! Нам дзiў, што сёньня баюць казкi Пра нас i песьнi нам пяюць. Аддавалi жыцьцё за сябе мы, за вас. Беларусы-браты, i за сiнiя нiвы, I за тое, каб нас не смактала дрыгва, А расьлi мы, аж сьвету надзiва. Не штыхi i не кулi - жаролы гармат, За адзiную зброю мы мелi каханьне, Грэла сэрца яно, хоць залеў лiстапад I расьлi ў рад магiлы за намi. Не судзiла нам доля разгорыць зару, Не судзiла даць шчасьце ды волю Айчыне, Дай жа Бог, каб унукi ўзнялi Беларусь На узвышшы ахвярай i чынам. Паклонiмся мужным продкам!