#Шалкевіч fota©Tacjana Gračanikava Там, дзе брэх разносіцца сабачы Між пінсіянераў і бяроз, Я іе на мітынгу убачыў - Сутыкнуў нас беларускі лёс. Сьмелая, прыгожая такая Бел-чырвона-белы сьцяг узьняла, На вачах ва ўсіх пацалавала І да мікрафону падыйшла. І такую пáльнула прамову: "Што-ж вы беларусы, мудакі!" Што раўлі мушчыны, як каровы, А, как быць дакладным - як быкі. Хліпкія дынамікі растрэсла, Грамадзянаў ахапіў уздым, Гукарэжысёр упаў у крэсла - І памёр са страху маладым. "Мы - народ, мы - здольныя, мы - сіла! У нас свабоды голас не зачах!" - Доўга нас амапаўцы валілі Чорнымі дручкамі па плячах, Даганялі, білі, паніжалі, Боўтаўся ў паветры страшны крык... Сярод гэтай бурапеннай хвалі Я ў іе жыцьці тады узьнік. ...Чырванелі тонкія рабіны, Дні каханьня соладка цьвілі І аднойчы ў пэўную хвіліну Разам нас да ложка падвялі. Мушу вам, сябры мае, прызнацца: Ў ложку час нядоўга бавіў зь ёй - Добра яна ўмела заімацца Толькі палітычнай барацьбой..."