У гэтым відэа вы ўбачыце незвычайную падзею, якая адбылася на канцэрце Лявона Вольскага ў Тэль-Авіве. Лявон Вольскі - гэта вядомы беларускі музыка, паэт і мастак, які вядомы сваімі песнямі пра беларускую гісторыю, культуру і патрыятызм. Аня Хітрык -  таленавітая беларуская спявачка і актрыса, якая здымалася ў розных фільмах і серыялах. #лявонвольскі #аньхітрык #аяспадзяюсяіверу #ізраіль #тэльавів #беларусь #музыка #канцэрт #жывымвыкананні Лявон Вольскі і Аня Хітрык даўно сябруюць і супрацоўнічаюць у музычнай сферы. У 2011 годзе яны запісалі песню "А я спадзяюся і веру". Гэтая песня стала вельмі папулярнай сярод беларусаў, бо яна выказвае шчырае пачуцці да роднай зямлі, яе прыроды і гісторыі.  З таго часу Лявон Вольскі і Аня Хітрык не бачыліся і не спявалі разам, бо яны жывуць у розных краінах. Але на канцэрце ў Тэль-Авіве, яны сустрэліся і зноў праспявалі сваю знакамітую песню. Гэта быў неверагодны і кранальны момант, які выклікаў шмат эмоцый і апладысментаў у гледачоў. Лявон Вольскі і Аня Хітрык паказалі, што іх сяброўства і творчасць не ведаюць межаў і адлегласцяў. Я вельмі рады, што мне ўдалося захаваць гэты дзіўны эпізод на відэа і падзяліцца ім з вамі. Я спадзяюся, што вам спадабаецца іх песня і іх выкананне. Не забудзьцеся падпісацца на мой канал і пакінуць свае каментарыі. Да новых сустрэч! І Вера не мусіць быць страчанай, Як тая валізка ў метро, Бо будзе халодна і страшна нам Бязвернай сібернай парой. Як верыць тым, хто нахлусіць і пакрадзе? Ніхто нікому ўжо не верыць і нідзе. Як верыць у шчаслівы час і лепшы дзень, Калі наўкол няма людзей, няма людзей? Я веру, і вы мне паверце: У свеце, дзе ўсіх не сагрэць, Надзея не мусіць памерці, Хіба што крыху захварэць... Хіба што крыху пахіснуцца, Але не пад лёд галавой... Надзея не мусіць загнуцца Ў халодных палях пад Масквой. Няўдалы ход, згасае год, згасае дзень, І ў людзей няма надзей, няма надзей. За крокам крок, за годам год ідзе ў тузе, І ў людзей няма надзей, няма надзей. А я спадзяюся і веру, Што з нашых халодных краёў Не выправіцца ў вырай З чародамі птушак Любоў, Не будзе ахвяраю зайздрасці, Ня вып’е атруту да дна. І ў кроку адным ад нянавісці Нас тут не пакіне яна. Заўжды імжыць, няма як жыць, як тут любіць? Як тут любіць, калі ўсё жыццё баліць? Як тут любіць, калі змагаешся, каб быць? Каго любіць, калі ўсіх вучылі біць? А я спадзяюся і веру…