Якуб Колас: "Жывая Вада". Кароткі змест. Літаратура "Беларуская". 07 клас. Літаратура - YouTube. Якуб Колас: "Живая Вода". Краткое содержание. Белорусская литература. 07 класс. Кароткі змест: “Недзе на белым свеце існаваў такі край, дзе людзі жылі сапраўды шчасліва: “Вольна жылося людзям у той краіне. Ніхто іх не гнаў, ніхто іх не крыўдзіў, нікому яны не належалі. Багатая, урадлівая была іх зямля...” Класік сцвярджае, што ўсё гэтае шчаслівае жыццё ішло ад ракі, імя якой – Жывая Вада. Яна была па-сутнасці сваёй Дабром. Але нядоўга гэтае шчаслівае існаванне працягвалася ў гэтым краі: “Нейкая цёмная сіла пазайздросціла шчасцю людзей…” На тым месцы, адкуль выцякала рака (г.зн. на месцы Крыніцы – мк), вырасла гара. Гэтая гара перакрыла доступ вады ў раку і Жывая Вада перастала сілкаваць калісьці квітнеючы край. Зло, ліха ў выглядзе гары распачало сваю адвечную барацьбу з Дабром. Знікненне Жывой Вады прывяло да заняпаду краю, катастрафічнага збяднення народу, прывяло да спусташэння. І людзі празвалі сваю пакутную старонку Мёртвым Полем. Людзі спрабавалі змагацца з гарою сваім сіламі – самыя смелыя абкопвалі яе рыдлёўкамі, спрабавалі разбурыць. Але ўсё было бессэнсоўна – іх сіл ажыццявіць разбурэнне злой гары было зусім недастаткова. Ды і злую гару вельмі добра ахоўвалі служкі зла – каршуны, ястрабы, якія выдзёўбвалі змагарам вочы. Такая безвыніковасць змагання спараджала ў народзе невядомыя страхі, палохала ягонае сэрца ды розум. Надыйшлі дужа цяжкія часы. Пайшлі засушлівыя гады. У апошні такі год дождж не падаў усё лета. Але ніхто не ішоў на дапамогу. І… край заплакаў: “Пакутавалі людзі, сумавала зямля і ўсё, што расло і жыло на ёй. Неўзаметку падымаліся к небу іх слёзы, падымаліся не год і не два, а цэлыя вякі, а там недзе сплываліся ў адно месца. Тыя слёзы, горкія скаргі, усё гора зямлі – змяшаліся разам і завіслі над ёю страшнаю чорнаю хмараю.”… …У гэты ж час дзейнічала і Жывая Вада. Яна была пад зямлёю і неўзаметку прабівала сабе дарогу на паверхню зямлі. Але пра гэта ніхто не ведаў – ні людзі, ні злая гара. А Жывая Вада проста чакала таго часу, калі пралітыя на зямлі слёзы перапоўняць неба і тое аддасць іх назад на зямлю у выглядзе ачышчальнага дажджу. Гэта значыць, Неба чакала, калі зямля, людзі будуць гатовы прыняць гэты ачышчальны жыватворны дождж… …І такі час надыйшоў! Якуб Колас кажа, што “Людская жалоба, гора, пакута, усё няшчасце зямлі, што збіраліся тысячамі гадоў, паліліся цяпер са слязьмі адной хваляй.” Дажджавая вада сабралася ў адну раку і пачала разбураць гару зла. І тая зрушылася, пачала развальвацца. Арлы, каршуны, крумкачы, ястрабы, совы пазляталіся, каб запыніць ачышчальную раку. Але безвынікова. Бо Жывая Вада ў сваю чаргу таксама пайшла ў наступ на гару ды скалыхнула тую, як купіну. А зверху даджавая рака змыла гару, дала праход наверх Жывой Вадзе. Воды аб’ядналіся і ажывілі Мёртвае Поле. Вось такім чынам Дабро адваявала зямлю і народ у зла. 01 сакавіка 2021 года Мікола Кійка”