Язэп Пушча: "Лісты да сабакі. Ліст трэці". Аўдыякніга з тэкстам. Беларуская літаратура ("Літаратура "Беларуская"). 10 клас. Літаратура - YouTube. Язэп Пуща: "Письма собаке. Письмо третье". Аудиокнига с текстом. Белорусская литература. 10 класс. Язэп Пушча Лісты да сабакі Ліст 3 Ці я ў тэатры, ў рэстаране п’яным, Дзе радасць распіваюць пад джаз-банд. Усюды зрок вачэй блакітных вяне, І ўсюды бачу я жалобны бант. Няхай сабе я сёння й страшна хворы, Не трэба ўсё ж рэцэптаў для душы. Сталеццямі гараць і свецяць зоры, І іх вятры не ў сіле затушыць. Няхай, няхай гавораць так і гэтак, А я пішу табе ўжо трэці ліст. Няхай сабе аблаюць і ў газетах, Мо ўспомніць часам хто калісьць. Мой дружа, ці ж у гэтым рытмы песень І смутак нашай сонечнай красы? Калі паэт галоў на грудзі звесіць, Няўжо краіне ён тады не сын? Мне часта зябка й холадна бывае, І ўсё ж ніхто ні разу не сагрэў, Не цалаваў жа здраднымі губамі Ніколі я лістоў, апаўшых з дрэў. Стаю вось перад Зімнім тут палацам І ўвесь, не ведаю й чаго, дрыжу. І сам не ведаю, чаго так плачу… Хто там? Прыйдзі хутчэй і укрыжуй! Канец хай будзе ўсім маім цярпенням; Няхай лісты развеюцца з асін, З чала краіны вырву ўсё ж я церні, Каб болю іх не ведаў болей сын. Няўжо мне ранаў песня не загоіць, Што гэтакі трывожны б’ецца пульс? Паэт, які не ведае агоній, Не здолее уславіць Беларусь. Ой, гэта слова, слова дарагое!.. Ах, дружа мой, заўсёды рытм саб’е! Я ж напісаць хацеў зусім другое, Хацеў у госці запрасіць цябе. Адно вось толькі думы непакоіць: Ці ўдасца ўсё ж даехаць да мяне? Ну, скажам, адвязуць к чыгунцы коні, Аж бліснуць зоры ў полі з-пад саней. А там білет, і ты ў вагоне спальным; Ты снедаць зможаш ў рэстаран зайсці, У ім зімою зелянеюць пальмы, І думаеш, зімы няма ў жыцці. А на вакзал, на светлую платформу Прыйду я сам, прыйду цябе сустрэць. Адзін другога горача прыгорнем, - Даўно, даўно не меў такіх я стрэч. Не ўспееш з дому перадаць вітання, Шчэ вочы будуць ў радаснай жальбе, І тут жа раптам горыч развітання, - Ў сталіцы не дазволяць жыць табе. Адзет не будзеш ты ў парадны кіцель, Не будзеш мець заслугі – медаля, Збягуцца і абступяць цябе гіцлі, І будзе шмат іх: дзе ні стань, ні глянь. Жыві, жыві, знаць, дома лепей; Услухвайся ў таемны шум і шэпт, Чужыя людзі ходзяць каля склепа. Пільнуй! Цябе цалуе твой Язэп. 1927 ________________________________________ Тэкст падаецца паводле выдання: невядомае Крыніца: невядомая