Чытае Андрэй Каляда. Раздзел XXX. «Смерць Міхала». З зямлёю быў вялікі клопат. Дзядзька вяртаўся з паездак сярдзіты, злосна кідаў паперы на стол. Потым адыходзіў душой, рабіўся, як заўсёды, лагодны, добры. Пачынаў расказваць. Але заканчваў што яшчэ многа трэба вандравання і цяганіны. Міхал стараўся ўсяліць веру («Адзін Міхал і грэў імкненне давесці справу да сканчэння»). У нейкі момант Міхал адчуў, што цяжка хворы. «Хвароба гэта даўно цягнулася, не з лета, і ў тым была яе сіла, што незаметна налучыла». Ні зёлкі, ні дактары Міхалу не дапамаглі. Гаспадар адчувае блізкі канец, жонка і брат імкнуцца яго падбадзёрыць. Перад смерцю Міхал апрытомнеў. Апошнія словы, з якімі ён пакідае свет, звернуты да брата.