V. ОДА ШЛЯХАМ І СТУКУ САНДАЛЯЎ. У аповесці "Чазенія" аўтар уздымае маральна-этычныя, экалагічныя і філасофскія праблемы. Ён даследуе праблему чалавечых узаемаадносін, адносін чалавека да прыроды, да навукова-тэхнічнага прагрэсу, гаворыць пра пачуццё абавязку і маральнага выбару. Асноўная роля ў вырашэнні ўзнятых аўтарам праблем адводзіцца галоўнаму герою Севярыну Будрысу. Экалагічная праблема ў творы раскрываецца ў асноўным праз вобраз Гражыны Арсайла, якая не прымае ўмяшання чалавека ў свет прыроды. Аўтар назваў свой твор "Чазенія", паколькі быў уражаны жыццястойкасцю і самаахвярнасцю далёкаўсходняга дрэва чазенія. Яно расце, прабіваючы каранямі цвёрды грунт, і дае "магчымасць для жыцця іншым раслінам, хоць само гіне". У аповесці Караткевіч сцвярджае, што кожны чалавек павінен берагчы ў сваёй душы любоў да прыроды і чалавека як яе часткі, развіваць пачуццё абавязку перад зямлёй, прыродай і самім сабою; цвёрда ведаць сваё прызначэнне на зямлі і заўсёды памятаць, што ты чалавек, разумны і маральна выхаваны. Чытае Андрэй Каляда.