Чытае Андрэй Каляда. Кружыцца ў скверы кляновае лісце. Як быццам шукае яно сабе выйсце, як быццам не можа ніяк змірыцца, што будзе мець справу яно з зямліцай, - на сонцы не будзе больш красавацца, на ветры не будзе больш хвалявацца.