Ноч на прадвесні. Эпілог Хутка вясна. Хаця прыцемкі ў пушчы ўсё яшчэ як быццам зімовыя. З плямамі друзлага, набраклага вадой снега. З нізкім, сумна-маркотным небам… Трое партызан вярхамі гарцуюць, топчуцца пад хвоямі ля крайняй зямлянкі сямейнага лагера. Перад зямлянкай стаіць стары ў кажушку, з рукой, падвязанай цёплай хусткай, аброслы і сярдзіты з выгляду. Хлопцы - усе маладыя, добрыя, на добрых конях. Аднак стары, відаць, ведае іх лепш, нездарма глядзеў, глядзеў спадылба і нарэшце, калі яны пад'ехалі бліжэй, не вытрымаў... Чытае Андрэй Каляда.