У 1930-я гады раскулачванне стала дзяржаўнай палітыкай, якая ігнаравала каштоўнасць жыцця людзей. Пісьменнік расказвае пра гаспадара Ціта Ворашня, які распрадаў усё і паехаў у Сібір. Сцэна развітання з родным гняздом вызывае плач гаспадыні Юстыны. Андрэй Каляда чытае гэты тэкст.