Музыка: Ігар Палiвода Словы: Леанід Пранчак Вы так далёка зараз ад мяне Маёй любові згубленая мара. Ды Вас маё прызнанне не кране. І не расчуліць Вас мая гітара. Нас разлучыў навек няўмольны час. Ды ўспомню я за паўсядзённым тлумам, Што сто гадоў ужо не бачыў Вас. І столькі ж год зусім пра Вас не думаў. Ваша Светласць, я поначы збіўся са шляху. Я прыйшоў на агеньчык у Вашым акне. Ваша Светласць, у свеце самоты і страху Толькі з Вамі так светла і хораша мне. Напэўна, гэта мой апошні шанц. Напэўна, гэта покліч маладосці Туды, дзе стыне срэбрам белы пляц, Дзе прагне сэрца вечнай прыгажосці. Я Вас люблю, бо Вы – мой першы грэх. Хоць пасталеў даўно душой і тварам, Я Вас люблю, як любяць першы снег, Што кружыцца на золку над папарам. Ваша Светласць, я поначы збіўся са шляху. Я прыйшоў на агеньчык у Вашым акне. Ваша Светласць, у свеце самоты і страху Толькі з Вамі так светла і хораша мне. # Гэты цудоўнейшы раманс, які калісьці называлі беларускім дыяментам # Виктор Бордунов, Игорь Паливода, Леонид Пранчак # Романс "Ваша Светлость"