Уладзiмiр Браілоўскі - Вольга Габрусева # Яков Науменко Як над рэчанькай, ды над сіняю, Там, дзе месячык п’е ваду. З адзінокаю тапалінаю Дзеліць ночанька бяду; Прыпеў: Ой, не жалься ты, ночка-ночанька, Бо нядоўга жыць журбе. Шчаснай песенькай, ясным сонейкам Хутка прыйдзе дзень па цябе; Шчаснай песенькай, ясным сонейкам Хутка прыйдзе дзень па цябе. Ты ўслухайся ў гэткі дзіўны звон, Што iлье трава над вадой. Зберажы ты, ноч, свой цудоўны сон І прачніся зноў маладой; Прыпеў: Ой, не жалься ты, ночка-ночанька, Бо нядоўга жыць журбе. Шчаснай песенькай, ясным сонейкам Хутка прыйдзе дзень па цябе; Шчаснай песенькай, ясным сонейкам Хутка прыйдзе дзень па цябе. Як над рэчанькай штось туманіцца Там, дзе месячык воду п’е. Гэта ж явару ночка жаліцца: “Ой, ці прыйдзе дзень па мяне?” Прыпеў: Ой, не жалься ты, ночка-ночанька, Бо нядоўга жыць журбе. Шчаснай песенькай, ясным сонейкам Хутка прыйдзе дзень па цябе; Шчаснай песенькай, ясным сонейкам Хутка прыйдзе дзень па цябе.