Музыка: Эдуард Зарыцкi Словы: Нiл Гiлевiч Ты ўсё не можаш дараваць І крыўдаваць не перастала. Відаць, нялёгка вырываць, Што ўглыб карэннем паўрастала. Што нашы сцежкі развяло,— Цяпер гадаць няшмат карысці. Здаецца, так даўно было,— А ты такая ж, як калісьці. Ты ўсё сваіх чакаеш стрэч, А не твае — цябе мінулі: Не зачапілі белых плеч І кос даспелых не кранулі. Ты ўсё не можаш дараваць І ў непасрэднасці жаночай Ні прытварацца, ні скрываць Не ўмееш, мабыць, дый не хочаш. Я ўсё часцей лаўлю ў цішы Даўно забытай песні водгук, Што сее дзесь на дне душы Незразумелую трывогу. Вось як нялёгка дараваць Табе віну маю старую! І страшна мне сябе спытаць «А сам сабе я — ці дарую?» # Владимир Кудрин # Дзяржаўный канцэртны аркестр Беларусі пад кіраўніцтвам Міхаіла Фінберга # Михаил Финберг