Паводле be.wikipedia у беларусаў існуе некалькі тэрмінаў для абазначэння нацельнага адзення: «сарочка», «рубашка», «кашуля», «чэхлік». Тэрмін «срочька» (сарочка) сустракаецца яшчэ ў летапісах часоў Кіеўскай Русі. Тэрмін зафіксаваны і ў ранніх славянамоўных летапісах часоў ВКЛ, але яго змест не раскрыты. У XIX—XX ст.ст. існавалі адрозненні паміж тэрмінамі «сарочка» і «кашуля» ў розных рэгіёнах Беларусі. Болей за іншыя выкарыстоўваўся тэрмін «сарочка», але ў некаторых рэгіёнах існавалі назвы «рубашка» і «кашуля». Выкарыстоўваўся таксама тэрмін «рубашачка» для абазначэння кароткага, да таліі, жаночага адзення. А вось «чэхлікам» называлі верхнюю частку сарочкі да пояса з тонкай, больш якаснай матэрыі. У беларускім касцюме выкарыстоўваліся тры тыпы кашуль: з прамымі плечавымі ўстаўкамі, тунікападобная, з какеткай. Кашулі ўсіх тыпаў мелі прамы разрэз (пазуху) па цэнтры, даўжыня якога дасягала 35-40 см. Каўнер прысутнічаў толькі ў святочнай вопратцы сялян, яго вышыня была каля 2-3 см. Нацыянальныя сарочка беларусаў выкарыстоўваецца ўдзельнікамі танцавальных, пеўчых і інструментальных гуртоў і ансамбляў, прычым робіцца гэта не толькі ў кантэксце «рэканструкцыі» народных традыцый, але і проста ў мэтах надання ўдзельнікам групы пэўнага іміджу, таму прыдумвайце свой асабісты фасон, каб выглядаць прыгажэй.