З вялікай павагай да арыгінала. ... Дзякуй старому добраму клубу "Графіці" за шматлікія гарачыя канцэрты ды "Арт-Сядзібе" за нагоду вярнуцца да гэтай песні. #новаедыханне #сашатут Жыццё не каробка цукерак СПАРТАК, Жыццё як кашуля, чаму яно так? Бо кожны атрымлівае як па шаблону Кашулю на выраст - і носіць да скону І ў свеце наскрозь і паўсюль трафарэтным Усе носяць кашулю як лічаць патрэбным - Хтось як бы скуру тканіна не цёрла Зашпіляе яе аж пад самае горла. А камусьці ў кашулі спякотна і цесна, Ён просіцца ўверх як маленькая Цэсна Расхрыстаны крочыць пад парам эцілу. Гальштук - хіба пад вянец, ці ў магілу. Не варта ляпіць на людзей этыкетак Але ўсё, што адрознівае так ці гэтак Лютэранаў ад люмпа, што п'е чыстаганы Гэта гузік - зашпілены ці адарваны *** Там дзе дзеляць людзей праз іх колер штанінаў Марскі чалавек жыў пасярод раўнінаў Упарты і цвёрды як быццам са сталі Якія бы хвалі яго не хісталі Маленькія песні ў маёй галаве Навечна ўраслі пад канцэртным шафе - Хай помніцца доўга касмічная прытча Як Леммі прыйшоў на зямлю ў Смалявічах Чацвёртага жніўня пайду залью лыч - дзякуй табе Аляксандр Міхалыч, За тое, што даў, за тое, як пёрла, За пот і сарванае шмат разоў горла Хто бы ў мяне не тыкаў свой палец, Для мяне пальцам піханаё - uber ales Да гэтай пары ляжыць у кішэні, Гузік, сарваны з кашулі ў слэме.