Пра нежаданне мець адказнасць за свае ўчынкі. Пра нашага засуджанага #анархістЕмяльянаў - каталіка і радыкальна святых, як прыклад #ТомасМор з Англіі. (а хочаш даведацца пра #АнгліканскаяЦарква то цісні https://youtu.be/_CEB6wvAF4I Пра адказных "правапарушальнікаў" і беззаконне праваахоўнікаў. ... Няма больш хітрэйшага стварэння, якое Бог не перастае любіць сваёй бязмежнай любоўю, чым чалавек.  Так, так менавіта гэта кожны з нас у пэўнай ступені ёсць такім хітруном. Найлепш гэта праяўляецца тады, калі мы нашкодзім і за ўчыненае не жадаем узяць адказнасці. Перакідваем віну на іншых і, ўрэшце рэшт, на самаго Бога. Так было ад пачатку. Яшчэ Адам казаў апраўдваючыся, што гэта Ева падсунала яму забаронены плод, маўляў яна і вінаватая.  А Богу намякаў, што гэта Ты яе мне даў, а значыць - сам вінаваты...  Любімае апраўданне няверуючага за сваё бязбожніцтва, гэта ўжыванне ў спрэчцы пра існаванне Бога кароннага “аргумента” - чаму ёсць столькі зла ў свеце? Як быццам бы гэта Бог робіць тое зло, а не чалавек. Любімае апраўданне беларуса за свядома ўчыненае зло ў сённяшні час, гэта класічныя словы: ну вы ж самі разумееце, ў якім грамадстве мы жывем! ... Любімае апраўданне прапаведнікаў свайго асабістага лайдацтва, якое часам і мы, святары, маем,  гэта пачаць казаць пра амаральны і бязбожны Захад. Перасцерагаць, каб не дай Божа ў нас не было так як там. Маўляў, у нас усё добра і больш нічога рабіць не трэба. Пры тым, часцяком тое што робіцца альбо зроблена ў нас, стала магчымым таксама дзякуючы шчодрай дапамозе вернікаў з таго ж Захаду.   Чалавек настолькі хітры, што спрабуе называць сваю хітрасць мудрасцю, а сапраўдную мудрасць заве неразважнасцю. Дабрату іншага здольны прызнаць за слабасць. А пра шматслоўнага але пустаслоўнага, скажа як пра эрудыраванага . Жыве так, як быццам бы яго змушалі грашыць... А Бог жа кажа : „Ён нікому не загадваў быць бязбожным і нікому не даваў дазволу грашыць.” (Мір 15,20). І Ісус у Новым Запавеце заклікае ўсіх нас да справядлівасці і справядлівасці значна большай, чым патрабуе таго літара закону. «...калі справядлівасць вашая не пераўзыдзе справядлівасці кніжнікаў і фарысеяў, то вы не ўвойдзеце ў Валадарства Нябеснае.» (Мц 5,20-21) Так што ой як памыляецца той, хто адмаўляецца змяніць сваё грэшнае жыццё. Замест таго, каб патлумачыць тым зверху, хто яго прымушае рабіць беззаконне, што ён не будзе таго рабіць, ён тужыцца патлумачыць сваё беззаконне тым, каму яго робіць. Канешне, непроста жыць у грамадстве, ў якім так усё перакруцілася, што каб выканаць дух закона, вельмі часта трэба парушыць літару закона. Але пакуль чалавек, выконваючы закон, будзе думаць ці то пра “літару”, ці пра “дух”, а не пра тое, што самаму трэба быць чалавекам, нічога добрага не будзе.  Я ж хачу падмацаваць тых, хто усёж думае пра сваю чалавечнасць і пра іншага чалавека. “Адвагі, ...не бойцеся.” (Мц 14, 27). Гісторыя хрысціянства, дзякуй Богу, мае  дастаткова сведчанняў прыняцця хрысціянамі асабістай адказнасці за тое, што дзеецца вакол. І гераічных прыкладаў людзей моцных верай, калі яны супраціўляліся злу, якое чыняць моцныя гэтага свету.  Напрыклад святы Томас Мор. Грамадска-палітычны дзеяч Англіі ў ХVI ст. Філосаф і пісьменік. У дзяцінстве прыслугоўваючы кардынала, юрыст, адвакат, суддзя, мнагаразовы член парламента, змагар на баку бяднейшай часткі грамадства супраць ідэі караля Генрыка VII падвышаць падаткі. І ўрэшце абаронца Касцёла Каталіцкага ў той час, калі кароль Генрык VIII мянаваў сябе галавой Англіканскай Царквы. За тое і паплаціўся жыццём. У 1535 годзе яго пакаралі смерцю. Хоць да недаўняга займаў пасаду Лорд-канцлера Англіі, з якой, дарэчы, зыйшоў сам і дабравольна зыйшоў. Спакойна развітаўся з магчымасцю мець палітычныя ўплывы, з дабрабытам і ўрэшце з жыццём. Аднак, пазастаўся ў згодзе з сваім сумленнем. Зыйшоў, бо казаў, што у сваім сэрцы не знаходзіць сілы казаць тое, што супярэчыць яго сумленню.  І калі трэба было, то супрацьставіўся не толькі каралю, але і сіле «грамадскай думкі", і, як адзіны з свецкіх дзеячаў таго часу, не склаў прысягі і не прызнаў караля галавой царквы, але пазастаўся верны сумленню. Як бы мне хацелася,каб у нашай краіне з’явіліся вось такія дзеячы на ўзор Томаса Мора.  Якія б, напрыклад, бачачы пераследаванне людзей па палітычных матывах, сказалі б, што гэта скрайняе беззаконне ў якім яны не будуць прымаць удзелу. Беззаконне - гэта калі 19-ці гадоваму юнаку Мікіту Емельянаву, за яго палітычную акцыю, няхай сабе і анархіста, няхай сабе пры гэтым нават была аб'ектыўна прынесена матэрыяльная шкода на суму 1 рубель 48 капеек, даюць тэрмін – 7 гадоў пазбаўлення волі!