Хрысціянін і выбары. У служэнні палітыцы. Мы шмат гаворым пра любоў і высокія ідэалы. Аднак, мы, хрысціяне, пакліканыя не гаварыць пра любоў, але любіць. Нашае памкненне браць на сябе адказнасць за жыццё асабістае і жыццё усяго грамадства, старанне зрабіць гэты свет лепшым ёсць ні чым іншым, як спроба выказаць сваю любоў не словамі, але ўчынкамі. Вядома, любві без учынкаў не бывае. Палітычная дзейнасць, трактаваная як клопат пра супольнае дабро, ёсць выкананнем прыказання любві ў адносінах да ўсіх. Таму Інстытут Навучання Касцёла кажа пра служэнне палітыцы і заахвочвае свецкіх вернікаў да палітычнай дзейнасці, якую разглядае ў катэгорыі выканання хрысціянскага абавязку. (пар. КСВК 565). А, калі палітычная дзейнасць - абавязак, то і ўдзел у выбарах для хрысціяніна таксама абавязак. Можна гэта рабіць на розны спосаб: і байкот можа быць удзелам, хоць згодна з заканадаўствам нашай краіны гэта ёсць нібыта правапарушэннем. Але, калі гэта адзіны магчымы варыянт паклапаціцца пра супольнае дабро, то можна і так. Супраціўленне ўладзе, калі таго патрабуе сумленне чалавека, ёсць правам. Гэта таксама ёсць думка з Сацыяльнага Вучэння Касцёла. ( КСВК 400-401). Ну, і выбіраючы трэба імкнуцца выбраць таго кандыдата, які сваю палітычную кампанію будуе на прынцыпах максімальна блізкіх духу Евангелля. Сумніўны быў бы выбар хрысціяніна, калі абірае ўладу варожую хрысціянству і якая не прызнае хрысціянскіх святаў і сімвалаў. Падсумоўваючы, можна сказаць, што той хрысціянін, які кажа, што палітыка не для мяне, я буду лепш проста любіць і маліцца, параўнальны да чалавека, які з усіх прыкладаў паводзінаў у Евангеллі ў сваім жыцці здольны паўтарыць толькі пацалунак Юды. Жэст - прыгожы, змест – нікчэмны. Пра фальсіфікацыю выбараў. Чаму гэта праблема такая важная? Ведаеце, таму што праз выбары чалавек праяўляе сваю вольную волю. Супраць вольнай волі чалавека, нават сам Бог ніколі не скажа слова. Той хто спрабуе сфальсіфікаваць выбар чалавека, ён не толькі хлусіць, падманвае, але яшчэ ставіць сябе вышэй за Бога, бо лічыць, што мае права зрабіць выбар за іншага. Думаю, гэтаму людзкому граху асабліва радуецца сатана. Бо праз фальсіфікацыю чалавек пасягае на тое, на што нават Бог не пасягае. Мудры выбар. Чаму да выбараў трэба падыходзіць з усёй адказнасцю? Праз выбары ўлады мы абіраем сваю будучыню, напрамак куды пойдзем. На жаль, вопыт пражытага месяца паказвае, што мы вышлі на вельмі тонкі лёд. Толькі за апошні месяц было арыштавана, затрымана і асуджана, вядома па палітычных матывах, больш за тысячу грамадзян. Мы з’яўляемся сведкамі таго, як у краіне ўсёй часцей праяўляюцца спосабы паводзінаў ва ўзаемадзеянні ўлады і грамадзянаў, якія як зараджэннем фашызму інакш і не назавеш. Давайце замест таго, каб зрабіць самім памылку, звернемся за вопытам тых, хто сваю памылку выправіў. У Хельмштэдце ў Германіі ёсць помнік "слуп правасуддзя". Ён быў усталяваны як напамін для нашчадкаў аб сыстэме правасуддзя падчас нацызму. Пасыл абеліска такі: Закон і свабода ўмоўныя; адно нішто без іншага. Паміж імі, прадстаўленымі сімвалам сонца, ёсць ісціна, якая нясе і ўтрымлівае абодва. Сам помнік усталяваны такім чынам, што "свабода" скіравана да грамадзяніна, які стаіць перад домам правасуддзя, адпаведна "закон" скіраваны да супрацоўнікаў правасуддзя. Баланс і гармонія ў краіне захоўваецца, калі баланс паміж законам і свабодай трымаецца на праўдзе. Без праўды і закона будзе анархія, без праўды і свабоды будзе фашызм. Такое ўражанне, што ў Беларусі сёння парушаны гэты баланс у бок апошняга. Сітуацыя не простая, але пачынаць трэба з праўды-зашмат хлусні ёсць у медыйнай прасторы нашай краіны. Зрэшты, гэта не толькі маё меркаванне, але і перакананне тых журналістаў і тэлевядучых, якія апошнім часам звольніліся з сваёй працы, бо не маглі больш хлусіць. Надыходзіць вельмі цікавы час. Асабіста я не ведаю хто пераможа ў выбарах, ці яны адбудуцца, ці наогул хтосьці плануе лічыць галасы, ці не? Як і не ведаю, што чакае нашую краіну. Я ведаю адно:пакуль я дзейнічаю згодна са сваім сумленнем, я нічога не губляю. Нават, калі народ не абярэ лепшую будучыню і не будзе за яе змагацца усімі магчымамі спосабамі як законнымі мірнымі, а калі такіх не будзе, то і сілавымі, пра што кажа Катэхізіс Каталіцкага Касцёла. (ККК 2243). Нават, калі за сваё вальнадумства пападу пад рэпрэсіўную машыну, Бог мяне ўзнагародзіць за мае старанні. Так што мне наканавана піць шампанскае пераможцы, калі і не зараз, то ў Божым Валадарстве. У Евангеллі ёсць прыпавесць пра збажыну і каласоўнік.(Мц 13, 34-30). Сеялася добрае насенне, але побач вырас таксама каласоўнік. Аднак, на прапанову слуг павыраваць каласоўнік, гаспадар адказаў “не, бо трэба дачакацца жніва”. Так вось робячы паралель з нашым жыццём, можна сказаць, што час жніва надышоў. І няхай ніхто не думае, што калі Бог прыйдзе збіраць сваё жніво, не спаліць тое, чаго Ён не сеяў, і тое кепскае што вырасла сярод нас, і мы не спалім самі падчас сёлетняга жніва. Сёння важна не губляць надзеі і не паддавацца страху.