Хто б з нас не хацеў такога жыцця, якое меў цар Саламон? Быў сябрам Бога ды меў прызнанне ў людзей. Аўтарытэтам быў нетолькі для сваіх падуладных, але і для суседніх цароў. Не кажу ўжо пра той матэрыяльны дастатак, які дазваляў яму жыць у раскошы. Але ж такое жыццё магчымае для кожнага. Так, сапраўды не кожнаму наканавана быць царом, але кожны можа асягнуць такога ўзроўня жыцця, ў якім будзе гармонія і шчасце. Дзеля гэтага нам усяго толькі патрэбна мудрасць. Саламон атрымаў усё тое, аб чым большасць можа марыць, з адной простай прычыны. На запыт Бога, што ён хацеў бы ў Яго папрасіць, Цар папрасіў мудрасці. Што такое мудрасць, Саламон сказаў сам: здольнасць адрозніваць дабро ад зла. (пар. 1 Вал 3, 5.7-12) Навучыцца адрозніваць дабро і зло гэта вельмі важная справа. Кожны чалавек нібыта выбірае дабро, але пасля аказваецца па выніках, што абраў не тое аб чым марыў, бо памыліўся. А памыліўся таму, што не ўбачыў зло, якое падавалася дабром. У чым справа? Праблема ў тым, што не проста чалавеку вызначыць, што ёсць дабром, а што злом. Так, як гаворыцца, не ўсё золата, што блішчыць. А найбольш прывабна заўсёды ўпрыгожваецца брама ў пекла. Так і з дабром, і з злом. А таму і ў жыцці, пасля эйфарыі часам надыходзіць расчараванне. … А цяпер пра рэаліі нашага жыцця. Так бы мовіць застасуем мудрасць Слова на практыцы. Сёння, як ніколі, мы ўсе прагнем пераменаў. У нашым грамадстве надыходзіць момант, калі накручванне спружыны людзкога цярпення пачынае дасягаць крытычнага моманту. І ўсе, як умеюць, спрабуюць вырашаць актуальныя праблемы. Той, хто з’яўляецца сапраўдным хрысціянінам, сацыяльныя праблемы не абыходзіць бокам, але будучы адкрытым на Сацыяльнае Вучэнне Касцёла, прымае актыўную пазіцыю і, гаворачы мовай Касцёла, праяўляе сваю палітычную любоў. (больш пра гэта глядзі ў відэа хрысціянін і выбары https://youtu.be/jw8zWa3jJbw) Асабіста я сказаў бы, што палітычная любоў, гэта вырашэнне сацыяльных праблем у атмасферы вернасці свайму сумленню з мэтай праяўлення клопату нетолькі пра сваё дабро, але перадусім пра дабро агульнае. У супрацьлегласці да палітычнай любві, калі чалавек таксама імкнецца вырашаць сацыяльныя праблемы, але пры гэтым забываеецца пра сваё сумленне і ў сваіх дзеяннях прыарытэтна кіруецца інтарэсамі прыватнымі, а не супольным дабром, праяўляецца палітычная прастытуцыя, а не любоў. У выніку чаго адбываецца замена паняццяў. Пагрозы для далейшага існавання аўтарытарнага рэжыму ў краіне называюць пагрозамі для дзяржавы. Жаданне народу змяніць палітычную ўладу – падрыхтоўкай перавароту. Збіццё мірных грамадзянаў – навядзеннем парадку. Агучаваемыя прадстаўнікамі ўлады і журналістамі фізычныя пагрозы для народу – памкненнем захаваць стабільнасць. Так словамі выбудоўваецца царства непраўды, што ў рэчаіснасці адлюстроўваецца нестыкоўкамі хлусні з праўдай. І атрымоўваецца, што хтосьці ў нашай краіне незадаволенымі людзьмі перапаўняе турмы, а хтосьці збірае плошчы мірных грамадзян, поўных надзеі на лепшыя і законныя перамены ў жыцці асабістым і ўсёй краіны. Гэта тыя людзі, якія, зразумеўшы сваю чалавечую годнасць, выбіраюць свабоду, як найбольшую каштоўнасць свайго жыцця. Некаторыя ж у такой сітуацыі, калі жыццё пачынае імкліва зменяцца, трапляюць у стан разгубленасці. Не ведаюць што рабіць і да якой сілы далучыцца. Так вось, Біблія кажа: “мудрасць лепшая за сілу" (Эклез 9,16) і далей Эклезіяст павучае: “Словы мудрых, спакойныя, выслухоўваюцца лепей, чым крык валадара сярод дурняў. Мудрасьць лепшая за вайсковую зброю; але адзін грэшнік загубіць многа дабра. (Эклез 9, 17-18). Сёння трэба ўсім нам дару мудрасці. Каб тады , калі пачынае дзьмуць вецер пераменаў, мы змаглі парастаўляць правільна прыярытэты: духоўнае-над матэрыяльным, людзкую годнасць- над стабільнасцю, ну і ўрэшце, свабоду- над жыццём. (пра прыярытэты хрысціянскага выбару глядзі... https://youtu.be/3q_aMg-LlWg) Так, бо і зямное жыццё наколькі б не было важнай каштоўнасцю, не ёсць каштоўнасцю абсалютнай. Напрыклад, блаславёныя мучанікі з Росіцы, якія нацярпеліся і ад камуністаў, і ад фашыстаў пад-час вайны, ахвяравалі сваё жыццё, але не згубілі сваёй годнасці і ўнутранай свабоды, і атрымалі жыццё вечнае, аб якім, напрыклад, Цар Саламон мог толькі марыць. Будучы ў Росіцы, прашу ў гэтым святым месцы мудрасці усяму беларускаму народу. Прашу за сумленныя выбары і спакой для нашай краіны.