Язычнікі і ідалапаклонства - на першы погляд можа здацца, што гэта архаічныя феномены з жыцця чалавека. Узгадкі пра іх можна сустрэць у Бібліі. Напрыклад у кнізе Зыходу чытаем: "Хутка адвярнуліся яны ад шляху, які Я ім наказаў, і зрабілі сабе адлітага цяльца, і пакланяліся яму, і прыносілі яму ахвяры, кажучы: Вось бог твой…" Падзея адбылася падчас вандравання з Егіпецкай няволі ў зямлю абяцаную Прыкладам існавання ідалаў на беларускай зямлі, можа быць - шклоўскі ідал. Цяпер гэты артэфакт з Х ст, знаходзіцца ў адным з музеяў Мінска. І хоць гэты ідал знаходзіцца даўно ў музеі з 60 гадоў хх ст, аднак, нельга сказаць, што праблема ідалапаклонства пераадолена і пазасталася выключна ў мінулым. На маю думку, кожны хто кажа, што ў сучасным свеце немагчыма жыць згодна з законам а камусьці наогул не да законаў, не кажучы ўжо пра тое, каб будаваць жыццё на падмурках праўды і справядлівасці, то ён ўжо адварочваецца ад Бога. І падобны да ідалапаклонніка. А зрэшты, нагадаем акалічнасць пры якой народ абраны ляпіў сабе залатога цяльца. Адбылося гэта ў той самы момант, калі Майсей атрымліваў Дзесяць Божых загадаў. Вось супадзенне. Госпад дае Закон, які абапіраецца на праўдзе і справядлівасці, а народ пакланяецца ідалу. Канешне, такі народ не мог мець будучыні. Народ патрабаваў ачышчэння, а таму пакаленне тых, хто адвярнуўся ад Госпада павінна было вымерці. Аднак Госпад не хоча знішчаць. Ён хоча іншага: каб мы пакаяліся і навучыліся думаць па-Божаму. Не так як чалавек думае - у Хрыста нават арыфметыка адрозніваецца ад нашай. Мы пачынаючы з сярэдзіны трэцяга тысячагоддзя да н.Х, прызвычаіліся карыстацца дзесятковай сістэмай злічэння ды ад VІ ст арыфметыкай ад Піфагора. Згодна з яе прынцыпамі, там два заўсёды адзначае два, а калі дадаваць яшчэ два, то будзе чатыры і ніяк інакш. Ужо напэўна заўважылі, што гэта арыфметыка моцна адрозніваецца, напрыклад, ад арыфметыкі ЦВК Беларусі, бо згодна з іх правіламі прыблізна 30 раўно 80,1. Або і ад арыфметыкі тых, хто хоча хуткіх пераменаў звонку, пры гэтым не хоча зменяць саміх сябе. Так вось у іх прыблізна 30 раўно 3. Такія дзіўныя правілы арыфметыкі, якія радыкальна адрозніваюцца ад правілаў з арыфметыкі Піфагора, дапамогуць нам зразумець арыфметыку ад Хрыста. У Ісуса 99 не больш або раўно 1. Выснова вынікае з прыпавесці пра заблукаўшую авечку. Пастар пакідае 99 і ідзе шукаць адну згубленую. А гэта значыць, што адна авечка значыць не менш, чым усе 99. Евангелле, канешне, не школьны падручнік па арыфметыцы. Евангелле, калі і вучыць кагосьці лічыць, то вучыць лічыць на Госпада. Ды жыць па Яго правілах. А той, хто кажа, што яму не да Божых правілаў і законаў, той і ёсць самы сапраўдны ідалапаклоннік, які жыве дзеля сваіх выдуманых нікчэмных прынцыпаў, ды губляецца, калі трэба зрабіць маральны выбар. Вось вам прыклад. Пра вайну і нейтралітэт. Прыпісваюць такія словы мудраму Дантэ Аліг’еры: “самыя гарачыя закуткі ў пекле пакінутыя для тых, хто ў часы найбольш вялікіх маральных пераломаў захоўвае нейтралітэт.” Які ж нейтралітэт можа быць, калі вайна ідзе не тое што за плотам у суседзяў, але ракеты ляцяць наўпрост з нашай зямлі. Брытанскі цэнтр сацыялагічных даследванняў Chatham house інфармуе, што амаль чацвёртая частка насельніцтва не вызначылася на якім яна баку ў вайне Расіі з Украінай. А найбольш папулярны адказ беларусаў - бо амаль траціна, на пытанне што Беларусь павінна рабіць у гэтай вайне, кажа так: "абвясціць аб поўным нейтралітэце краіны, вывесці ўсе замежныя войскі і не выказвацца на карысць ні аднаго з бакоў канфлікту", так адказваюць 28% рэспандэнтаў. Так што, калі няма жадання гарэць у пекле, то трэба вызначацца на якім баку ты: дабра ці зла. Той, хто пакланяецца сапраўднаму Богу, а не ідалу, будзь тое залатому цяльцу, ці шклоўскаму балвану, ніколі не стане апраўдваць агрэсію адных супраць іншых, як і не скажа, што не ўсё так адназначна. Хрысціяне ведаюць: у вачах Божых жыццё нават аднаго чалавека не менш цэннае, чым жыццё цэлага народа. І жыццё трэба бараніць. А жыць трэба ў праўдзе і па справядлівасці. @Real_News_R.B​