Чаму забыліся пра Беларусь? Папа і біскупы памоляцца за Расію і Ўкраіну і ўвесь свет. 25 сакавіка Папа Францішак разам з усімі біскупамі свету прысвяціць Расію і Ўкраіну Беззаганнаму Сэрцу Марыі.  Гэты малітоўны чын мае крыніцу ў Фацімскіх аб’яўленнях Маці Божай, што адбыліся ў Партугаліі ў 1917г. Цэнтральная тэма Марыйнага паслання - навяртанне Расіі. Адметна, што малыя дзеці, з якімі размаўляла Марыя, нават не ведалі што такое Расія, і найперш памылкова лічылі, што мова тычыцца нейкай жанчыны, а не краіны.  Сэнс аб’яўленняў такі, што калі Расія не навернецца да Госпада, будзе бяда. Трыўмф Сэрца Марыі ў людзкіх сэрцах - гарантыя спакою ва ўсім свеце. Гістарычны кантэкст у праецыраванні на актуальныя падзеі ў Расіі і Ўкраіне праясняе ініцыятыву Папы. І я, канешне, асабіста да яе далучуся і буду маліцца аб "навяртанне Расіі". Аднак, у мяне з гэтай нагоды ўзніклі пытанні. Звычайна, я каментую і даю сам адказы на ўсе пытанні, якія могуць узнікнуць у нас. Сёння ж я проста дзялюся сваімі пытаннямі. На якія не маю адказу. Чаму Папа Францішак вырашыў разам з Расіяй прысвяціць і Украіну, а Беларусь абмінуў? Ці гэта значыць, што Украіна прызнаецца часткай Расіі, ці часткай Расіі ўсёж ужо прызнаная Беларусь і таму імя нашай краіны не гучыць?  Ці прысвячаюць Беззаганнаму Сэрцу Марыі Расію, а Украіну ўзгадваюць толькі таму, бо Расія шмат зла зрабіла ва Ўкраіне? Магчыма. Але ці не значыць гэта, што ізноў ніхто не бачыць Беларусь, якая яшчэ раней стала акупаваная Расіяй і ўжо доўга церпіць ад беззаконага пракрамлёўскага рэжыму і свет усё часцей называе Беларусь суагрэсарам і удзельнікам вайны? Ці Ўкраіну ўзгадалі таму што яна ахвярна змагаецца? Магчыма, але чаму ніхто не бачыць, як змагалася і дагэтуль не скараецца Беларусь? Тысячы палітвязняў сядзяць за кратамі але не адракаюцца сваіх перакананняў; і на жаль затрыманні не спыняюцца, а беларускія добраахвотнікі гераічна аддаюць сваё жыццё на вайне ва Ўкраіне. Чаму наогул сёння свет, гаворачы пра беспрацэндэнтную лічбу ў 3,5 млн мігрантаў з Украіны, забываецца пра паўмільёна мігрантаў з Беларусі, каторых напэўна было б ў разы больш, каб, напрыклад, Еўропа адкрыла ім свае межы так, як для ўкраінцаў?  Слушна хтосьці думае,  што Папа моліцца за Ўкраіну, бо біскупы Ўкраіны звярнуліся да папы з такой просьбай. Так, і насамрэч такі зварот рымска-каталіцкіх біскупаў быў, але тады чаму біскупы з Беларусі не звярнуліся да Папы з той самай просьбай?  Чаму нашыя біскупы Беларусі, калі заахвочваюць маліцца ў дзень 25га сакавіка, пішуць звароты да нас, вернікаў, але не ўзгадваюць у іх Беларусь?  Чаму няма малітвы за Айчыну? Ці ж 25 сакавіка, гэта не адна з галоўных датаў гісторыі нашага народу, краіны і дзяржавы? І ці не ў гісторыі дзейнічае Бог? Можа хтосьці скажа-  гэта іншае і не трэба ў Касцёле шмат увагі надаваць нейкім гістарычным датам. Можа. Але чаму тады мітрапаліт Кандрусевіч у 2018г загадваў маліцца ва ўсім Касцёле за Айчыну, пісаў адмысловы зварот, тлумачыў, чаму так важна ў гэты дзень узгадаць Беларусь? Калі тады, ў 2018 г, было важна, чаму ў 2022 г неважна стала? Чаму? Чаму ў дзень Волі мы не ўзгадаем гісторыю Беларусі і не скажам, што Госпад творца гісторыі свету і таксама беларусаў? Чаму не падзякуем Яму? Чаму мы цвердзім: хрысціянства - рэлігія любві; любіць - гэта значыць памятаць; калі любіш, то з задавальненнем сваімі вуснамі будзеш прамаўляць імя каго любіш, але пры гэтым усім, у закліках да 25 га сакавіка з нашых вуснаў не гучыць імя Беларусь? Чаму? Ці гэта не падобна да сітуацыі, калі кепскія бацькі не ўзгадваюць імя свайго дзіцяці, і ў дзень яго нараджэння не віншуюць са святам?  Вось маё пытанне, чаму ў Беларусі 25 га сакавіка не прагучыць імя Беларусі? Чаму нашыя малітвы яе абмінулі?  Ізноў жа, хтосьці скажа, цяпер вайна, акупацыя Беларусі, неспакойны час - гэта не той момант, каб задумвацца над тым, прагучала на малітве назва краіны ці не - важна, што малітва была. Магчыма. Але вось псальміст, будучы ў няволі, спеваў: "Калі забуду цябе, Ерусаліме, хай забудзе мяне правіца мая, хай прыліпне язык мой да паднябення, калі помніць цябе я ня буду." (Пс 136, 5-6). Нельга забыцца пра Ерусалім, бо гэта святы горад. Ерусалім святы горад - бо гэта месца спаткання чалавека з Богам. Адпаведна, той хто сустрэў Бога і пра Беларусь не забудзецца.  Бо Беларусь для яго будзе святой зямлёй, бо на ёй ён сустрэўся з Госпадам і пра яе не забудзе, і будзе маліцца за Беларусь і ў няволі, як псальміс,  седзячы і плачучы над рэкамі Вавілону, (пар.пс 136, 1), і ў час вайны, і молячыся за Расію і Ўкраіну памоліцца за Беларусь. @belsat_news #костёл #украіна #дзень_волі #Фаціма #молитвабогородице #войнаукраина