"Зробім пастку на справядлівага, бо ён бескарысны для нас і працівіцца нашым учынкам, дакарае нас у грахах супраць Закону, вінаваціць нас ў грахах супраць нашага выхавання." (Мдр 2, 12) - так казалі бязбожнікі самі сабе. Якія думкі ды пра каго з’яўляюцца ў Вас, калі чуеце гэтыя словы?  Напэўна меркаванні могуць быць розныя. Гэта пытанне хутчэй рэтарычнае. У Бібліі пад "справядлівым" маецца на ўвазе Божы Сын. У Беларусі пад справядлівым можна ўяўляць кожнага, хто хоча жыць па закону і, вось за адзінае гэтае жаданне дамагчыся свайго права, трапляе за краты… Супрацьстаянне паміж бязбожнікамі і справядлівымі асягнула небывалага ўзроўня напружанасці. Налічана больш за 50 тыс пацярпелых. "У Беларусі ідзе вайна". Сярод амаль паўтары тысячы апатаных на гэтым канале, 24 адсоткі акурат так ацэньвае сітуацыю, а 74 адсоткі прызнае, што грамадска-палітычны крызіс пагаршаецца і толькі адзін адсотак сцвярджае, што ўсё спакойна, яны жывуць і працуюць. тут глядзі 💥https://youtu.be/CajfYcdOQzg💢 Папа, як спыніць вайну?💢 Памятаю, сярод некаторых пастыраў, год таму, пра падзеі ў Беларусі было такое меркаванне, маўляў гэта не нашая вайна. Тым самым яны прызнавалі, што вайна ёсць, але, па невядомых прычынах, адмаўляліся браць у ёй удзел. Можа таму, што не бачылі у гэтай вайне глыбіннай метафізічнай барацьбы паміж дабром і злом. Але ж тое, што адбываецца ў Беларусі немагчыма патлумачыць інакш, як толькі ў такіх катэгорыях. Вядома, вайна - гэта крах спакою. Так кажа Кампендый Сацыяльнага Вучэння Касцёла. (КСВК 497) Божае Слова дае адказ адкуль вайна бярэцца.  Апостал Якуб у пасланні да вернікаў пытаецца "адкуль у вас войны?" (Як 4,1) І называе прычыну паўстання вайны: "Не інакш, як з прагненняў вашых... Прагнеце, а не маеце; забіваеце і зайздросціце…" (Як 4,2) Прагненні, як неўтаймаваныя жаданні чалавека задаволіць свае эгаістычныя патрэбы за кошт іншых, стаяць у вытокаў вайны. Вайна і крызіс закончацца не тады, калі адна ўлада зменіць іншую, і не тады калі тыя, хто запрэтаставаў адмовяцца ад сваіх законных патрабаванняў захоўваць іх правы ды падпарадкуюцца тым, хто забыўся пра Закон, але, калі з сэрцаў кожнага знікнуць вось гэтыя "пажаданні".  Сёння мы ўсе вельмі стаміліся ад зацягнуўшыгася ў Беларусі супрацьстаяння. І шукаем хучэйшага выхаду. Аднак, хацеў бы перасцерагчы, каб мы ў пошуках хуткіх рашэнняў не паддаліся "стакгольмскаму сіндрому".  Гэта калі невінаватыя людзі, якія сталі ахвярамі-закладнікамі агрэсараў-насільнікаў, пад уплывам сільных перажыванняў, пачынаюць атаесамлявацца з агрэсарамі і згаджаюцца прымірыцца з роляй ахвяры, як небходнай у дасягненні агульнай мэты.  Маўляў, мы ўсе вінаватыя, трэба дараваць, забыцца і памаліцца... Апостал Якуб казаў пра малітву ў кантэксце вайны. "Просіце і не атрымліваеце, таму што дрэнна просіце: каб растраціць на свае прагненні." (Як 4,3) Сапраўды, каб і малітва была пачутая, то меньш трэба павучаць Бога на малітве, што Ён павінен зрабіць ды пра прагненні свае думаць, а часцей казаць "будзь воля твая" так як і гучаць словы ў малітве "Ойча наш".  Мэта ў беларусаў адна - пакласці канец супрацьстаянню ў грамадстве. Але ж і спосаб на гэта ёсць адзіны: вярнуцца да закону, праўды і справядлівасці. А не караць тых, хто дакарае ў грахах супраць Закону. Гэта дарога бязбожных. "Іх канец - загуба" (Флп 3,18) 💢https://youtu.be/yRvvx_6ZQdU💢 Каму ў Беларусі перашкаджае Крыж? | #кардыналВышынскі #NonPossumus #костёл💢 @belsat_news