Быць набожным гэта добра. Але ж кепска, калі чалавек становіцца нявольнікам нездаровай рэлігійнасці. І царкоўныя практыкі засланяюць самога Бога, які вызваляе. Мала які народ меў аж так шмат рэлігійных практык, як Ізраіль. Адной з такіх традаыцый была вельмі папулярнай практыка рэлігійнага ачышчэння, элементам якога было абмыванне рук, пра што ўзгадваецца ў Евангеллі паводле святога Марка (Мк 7, 1–8. 14–15. 21–23) Традыцыя рытуальнага абмывання ўзнікла ў сувязі з развіццём культу святыні. Такога ачышчэння патрабавала ўсё, што было звязана з прынашаннем ахвяры ў святыні. Не толькі прадметы якія ўжываліся з гэтай мэтай, але і чалавек, які прымаў у гэтым удзел, таксама патрабаваў ачышчэння. Дзіўным ёсць тое, што прадпісанні, датычныя гэтага рытуала, атрымалі развіццё і распаўсюд сярод народу ў перыяд разбурананага храму. Вось што атрымоўваецца: рэлігійная практыка, якая паўставала ў сціслым спалучэнні з храмавым культам, разбудоўваецца тады, калі святыні не было.  І быць можа таму, у выніку атрымалася тое, што атрымалася. Увага фарысеяў была больш прыцягнута на захаванне традыцыі абмывання рук, чым на само паяднанне чалавека з Богам, якому меў служыць той рытуал. Хрыстос, сам з’яўляючыся дарогай да Бога, крытыкуе разбудаваную рэлігійнасць ізраэльцаў. "Народ гэты шануе Мяне вуснамі, а сэрцы іх далёка ад Мяне. Але марна пакланяюцца Мне, навучаючы вучэнню чалавечых запаведзяў. Бо вы пакінулі запаведзь Божую, а трымаецеся чалавечай традыцыі." (Мк  7,7) На жаль, на шляху да вызвалення і паяднання з Богам зняволенне "чалавечай традыцыяй" можа быць актуальнай пагрозай і пасткай таксама і для хрысціяніна . Каштоўнасці Евангелля - падмуркі Еўропы. #демократия https://youtu.be/rh2189nNz5U Гэта небяспека існуе як у рэлігійнай сферы, так і сацыяльнай.  Напрыклад, у каталіцызме ёсць прыхільнікі трыдэнцкай Імшы, пра якіх у мяне зрэдчасу пытаюцца, што гэта за дзіўны феномен такі? Ці яны наогул не з’яўляюцца сектай бо чаму яны пагардліва выказваюцца пра Другі Ватыканскі сабор і пра кожнага з біскупаў Рыму?  Ведаеце, на пачатку я б хацеў падкрэсліць наколькі прыгожай, глыбокай, разбудаванай ды змястоўнай была Трыдэнцкая літургія, якая ўжывалася паўсюдна ў Касцёле Каталіцкім, аж да другой паловы хх ст. І напэўна, гэта традыцыя вартая захавання сёння ў той меры, ў якой служыла б узбагачэннем супольнасці ўсяго Касцёла.  Разам з тым, на жаль, знайшліся і такія хрысціяне, якія больш прывязаліся да рытуальных элементаў абраду, чым да самаго Хрыста  і сёння некаторыя з іх упарта не прызнаюць Літургіі паслясаборнай, акурат той у якой мы сёння ўсе бяром удзел - так атрымалася, што знешнія царкоўныя практыкі сталі для некаторых важней жывога Бога. Іншым яскравым прыкладам трансфармацыі жывой веры і хрысціянства да павярхоўнай традыцыі можа быць рэлігійная самасвядомасць некаторых беларусаў, што акрэсліваецца славутым словазлучэннем "праваслаўны атэіст". Я б сказаў, гэта дыягназ і ён мае міжканфесійны характар.  У беларускіх рэаліях, калі працягваецца вайна паміж дабром і злом, асабіста для мяне існуе вялікае пытанне, як, напрыклад, сябе могуць называць хрысціянамі тыя сілавікі, якія даюць злачынныя загады і іх выконваюць?  Пасля тэлефоннай размовы высокага міліцэйскага начальства, што адбывалася 11 жніўня 2020г, і зліў якой патрапіў у  свет дзякуючы працы кіберпартызанаў, хіба відавочнай становіцца маральная ацэнка суразмоўцаў і, адпаведна, дзейнасці ўсёй праваахоўчай сістэмы. Ва ўзгаданай размове, якую і размовай складана назваць, бо гэта была плынь беспрарыўнай лаянкі дзе ўсё-ж трапляліся словы і нарматыўнай лексыкі, перадаецца змест, аб тым, што год таму ў жніўні сілавікам быў аддазены загад: біць, збіваць, калечыць і забіваць мірных грамадзянаў па ўсіх гарадах Беларусі. І вось такія людзі таксама нерэдка называюць сябе хрысціянамі. Асабіста сам ведаю таксама і католікаў, якія, напрыклад, з’яўляюцца суддзямі, пракурорамі, турэмнымі ахоўнікамі і тым самым свядома і дабравольна згаджаюцца быць шрубкамі злачыннага рэжыму ў Беларусі. А значыць, дзякуючы ім, праз іх і імі прадукуецца зло дзяржаўнага маштабу. https://youtu.be/SUvgFpPNucE "Каму хочаце служыць?" - пытанне актульнае для кожнага беларуса. | #костёл #протесты #проповедь Але ж вось парадокс: яны на пасху таксама ідуць у храм. Што гэта: праяўленне схаванай сапраўднай рэлігійнасці, набожнасці якую меў напрыклад Нікадэм, ці звыклае фарысейства і бязбожніцтва? Апостал Якуб перакананы, што ў жыцці з Богам у здаровай рэлігійнасці важна ўсё ж выкананне слова Божага, бо калі чуеш і не выконваеш, то займаешся самападманам. (пар. Як 1, 22) А сапраўдная здаровая рэлігійнасць, гэта як "чыстая і беззаганная пабожнасць перад Богам і Айцом — гэта тое, каб наведваць сірот і ўдоваў у нядолі іхняй і захоўваць сябе незаплямленым светам."  (Як 1,27) Немагчыма быць хрысціянінам працаваць у СК і не ўбачыць факты 680 катаванняў беларускімі сілавікамі, або працаваць надзіральнікам у турме і не заўважаць 648 палітвязняў.  Так могуць рабіць толькі "праваслаўныя атэісты".