Акрэсціна - крывацечная рана беларускага грамадства. "Што мне сказаць табе, з чым параўнаць цябе, дачка Ерусаліма? да чаго прыпадобніць цябе, каб суцешыць цябе, дзева, дачка Сіёна? бо рана твая вялікая, як мора; хто можа вылечыць цябе?" (Плач Ераміі 2 раздзел, верш 13) Для беларусаў, сёння, Акрэсціна, гэта ўжо не толькі назва ІЧУ і ЦІП ў Мінску, праз які прайшоў і ідзе паток з дзесяткаў тысяч невінаватых людзей. Акрэсціна - гэта не толькі сімвал катаванняў і здзекаў, якія здзейсняюць сілавікі над людзьмі, паверыўшымі ў дабро, праўду і справядлівасць. Акрэсціна - гэта сімвал, рэальнай раны на целе ўсяго беларускага грамадства. Беззаконне, фальш і насілле гэту рану нанеслі ў гарачым жніўні 2020 г. і яны не перастаюць раніць надалей. Акрэсціна - гэта жывая рана, якая не гоіцца але ўвесь час крываточыць. І вядома, як рана жывая, то яна баліць. А таму абсалютна неважна з якой мэтай і хто будзе да яе дакранацца: ці лекар, каб змяніць апатрунак, ці зласліўца наўмысна - яна будзе балець у любым выпадку. Кожнаму з нас важна ўсведамляць пра той боль, які ўзнікае пры кожным дотыку да гэтай раны. А тое, што рана ёсць і, што боль сапраўдны, сведчыць і тая дыскусія, якая разгарнулася ў сацыяльных сетках і розных СМІ з нагоды вышаўшага ці то тызера, ці то  бэкстэйджа да серыяла "Акрэсціна", які здымае вядомы драматург і рэжысёр Андрэй Курэйчык.  Я не буду выказвацца і даваць ацэнку не таму рэкламнаму відэароліку, які пабачыў, а не тым больш таму серыялу, які не бачыў. Не буду ацэніваць творчасць рэжысёра і паводзіны артыстаў, якія ў сацсетках размешчалі фотаздымкі з незразумелымі сюжэтамі са здымачнай сцэны. Я толькі задам адно пытанне: ці мы ўсе разумеем, які боль мае той, хто прайшоў праз "Акрэсціна", які боль церпяць тыя, хто дагэтуль сядзіць за кратамі Акрэсціна і з якім болем жывуць бацькі і дзеці, жонкі і мужы, ды ўсе тыя, хто чакае сваіх родных і блізкіх; або тыя, хто ўжо ніколі не дачакаецца, бо тых, каго чакалі, сілавікі растралялі або закатавалі? Прарок Іерамія ў свой час, калі бачыў цярпенні свайго народу, яго няволю, не ведаў што сказаць і якімі словамі суцешыць. Ведаў, што рана занадта вялікая. І прарок проста плакаў разам са сваім народам. Таму і кніга ў Бібліі называецца "Плач Ераміі". Акрэсціна не магчыма прамаўчаць, пра яго трэба гаварыць, усвядамляючы, што гэта рана, якая патрабуе вельмі далікатнага абыходжання. Калі згодныя браць на сябе адказнасць урача і маем жаданне лячыць рану пад назвай Акрэсціна - вось тады давайце пра гэта гаварыць. У тым ліку і мовай мастацтва. А таму, я думаю, што кіно здымаць трэба, толькі з больш праўдзівым зместам.  Як? Я не ведаю. Я не ражысёр, я глядач. Канешне,  ў нейкім сэнсе я, таксама разам з усімі беларусамі, "рэжысёр" і "беспасрэдны актор" усяго таго, што дзеецца цяпер у Беларусі. З гэтай нагоды, заўважу, арыгінал значна лепшы, чым тызер, які можна знайсці... "Галівудскія расстрэлы", на маю думку, ну ніяк не адлюстроўваюць увесь жах нядаўна ўтварыўшыйся сітуацыі ў Беларусі і не перададуць атмасферы Акрэсціна з жніўня 2020г. Агіднасць зла, якому з імпэтам аддаюцца прыслужнікі рэжыму і гераічнасць тых людзей, якія не збаяліся абраць бок праўды і справядлівасці, патрабуюць больш грунтоўнага асэнсавання.  Павярхоўнасць рэкламнага відэа разчароўвае. Разам з тым, добра, што мы пра Акрэсціна не маўчым. Добра, што адбываецца публічная дыскусія, бо мы ўсе разам імкнемся лячыць нашу супольную рану ды спыніць крываток.  #курейчик #КсёндзБарок #кризис #кризис2020 #политзаключенные @belsat_news