Зпасярод амаль тысячы апатаных на ютуб-канале Ксёндз Барок, 64 адсоткі адказала, што яны самыя або чальцы іх сем’яў пацярпелі ад беззаконных дзеянняў праваахоўчых органаў Лукашэнкі. Напэўна ў Беларусі, у кантэксце 40 тыс ахвяраў рэжыму (у тым 33 тысячы за 2020г.), што падвергаліся арыштам і пацярпелі з жніўня мінулага года па палітычнаматываваных адміністратыўных працэсах, і заведзеных з той жа нагоды, больш за 5 тыс. крымінальных справаў, па якім ужо каля тысячы чалавек ёсць асуджаных - гэта нічога дзіўнага. Да гэтых лічбаў можна прыгадаць змест маніторынгу Хрысціянскай візіі пра пераслед у Беларусі на падставе рэлігійнай прыналежнасці. Маніторынг увесь час абнаўляецца і нібы барометр сігналізуе аб безупынным падвышэні градуса напружанасці паміж вернікамі і рэжымам. У сітуацыі, калі бачым бясконцыя беззаконныя дзеянні беларускай сыстэмы правасуддзя і не ведаем аніводнага прыкладу, каб да адказнасці былі прыцягнутыя прынамсі сілавікі-забойцы 16 смяротных ахвяраў і сілавікі-каты тысячаў мірных грамадзянаў Беларусі, напрошваецца пытанне: што рабіць і як на гэта ўсё рэагаваць нам, пацярпелым? І я скажу адно: вінаватых трэба судзіць. Згодзен, у сённяшніх умовах не магчыма дабіцца правасуддзя, бо ў Беларусі кола дзяржаўнага тэрору ўсё яшчэ раскручваецца. Пра які суд тут можна казаць? Як кажа Эклезіяст: "Няскора ўчыняецца суд над благімі справамі; таму не баіцца сэрца сыноў чалавечых чыніць ліхое." (Экл 8, 11) Аднак, хоць і "няскора", але ўпэўнены, кожнае зло будзе асуджана. І мы павінны на гэта настройвацца. Досвед сусветнай гісторыі нас таксама да гэтага заахвочвае. Пасля Нюрнбергскага працэсу ў 1945-46 гадах і асуджэння на ім злачынстваў фашызму, які у Германіі быў прадстаўлены ў выглядзе нацыянал-сацыялістычнай ідэалогіі, можна мець упэўненасць, што кожны фашызм і ўсе злачынствы супраць чалавечнасці раней ці пазней будуць асуджаныя міжнародным трыбуналам. У такім святле, асабіста сам навуковую канферэнцыю, арганізаваную беларускаім НАК, што адбылася ў Нюрнбергу 11 кастрычніка 2021 года, успрымаю пазытыўна і са спадзяваннем. Мяркую, ў будучым яе працоўныя вынікі будуць запатрабаваныя для пераадольвання паслякрызіснай сітуацыі ў Беларусі. І паспрыяюць прыцягненню да адказнасці тых, хто сёння у Беларусі беспакаранна здзейсняе злачынствы супраць чалавечнасці і супраць беларускага народу. Канешне, апаненты будуць казаць, але ж у Бібліі пішацца: "не судзіце і не судзімыя будзеце" (Лк 6, 37). Так, ёсць і такія словы, іх казаў Хрыстос - а таму я і не заклікаю да чынення помсты сілавікам, або тым, хто неправільна карыстаецца ўладай, забыўшыся пра народ. Помста - гэта самасуд. Гэта не па-божаму. А вось суд і трыбунал, я вернік і святар, ўспрымаю як ласку ад Бога. Слова Божае заахвочвае да таго, каб судзіць. У Старым Запавеце Цар Артаксэркс, які панаваў над народам, наказваў святару і кніжніку Ездры: "А хто ня будзе выконваць закона Бога твайго і закона цара, над тым не адкладваючы хай чыняць суд…" (Эздр 7, 26) У Бібліі закон - гэта святое. Загады Бога, вядома, найважнейшыя, а закон цара, можна казаць, быў асноўным законам для грамадства. Для нас жа асноўным законам ёсць Канстытуцыя. Згодна з логікай Божага слова, таго, каму не да законаў, і таго, хто парушае канстытуцыю, абавязкова трэба судзіць. Гэта і ёсць аргументацыя кожнага верніка, чаму ён павінен быць за суд і трыбунал для злачынцаў. Афіцыйна Касцёл у КСВК у параграфе 518 "стварэнне міжнародных судовых інстанцый, якія карыстаюцца прынцыпамі ўніверсальнай юрысдыкцыі" залічвае да слушных ініцыятыў. #универсальная_юрисдикция Зрэшты, без суда і пра хрысціянскае #прабачэнне гаварыць немагчыма. Каб прабачыць, трэба ведаць якое злачынства прабачаеш. А каб ведаць якое злачынства здзейснена, перш мае адбыцца трыбунал і вынесены прававы вердыкт. Бо Касцёл перакананы "Узаемнае прабачэнне не павінна адмяняць патрабаванні справядлівасці і, тым больш, не павінна закрываць шлях да праўды. Наадварот, справядлівасць і праўда ўяўляюць канкрэтныя патрабаванні да паяднання." (КСВК 518) Вернікам, чакаючым трыбунал над дзяржаўным тэрорам у Беларусі, хачу яшчэ раз прагадаць пра Нюрнберг… На Нюрнбергскім працэсе, пасля другой сусветнай вайны, гучаў даклад і пра злачынствы нацыстаў супраць Царквы ў Германіі. Нацысты спрабавалі абмежаваць ролю Касцёла да выключна піэтычных абрадавых дзеянняў у храмах і ізаляваць ад грамадства. Брытанскі пісьменнік Антон Гілл пісаў: "нацысты хацелі пасадзіць усіх католікаў у турму, як бы ў іх уласных храмах". А той, хто не згаджаўся на мінімалізацыю ролі касцёла ў грамадстве і патрактаванне яго як інструмента для абслугоўвання патрэб злачыннага рэжыму, падвергаўся рэпрэсіям. У выніку ад нацыстаў пацярпела больш траціны нямецкіх святароў, а 400 з іх прайшло праз канцантрацыйны лагер у #Дахаў. У ім наогул было каля 2900 святароў, большасць з акупаваных тэрыторый, з іх каля 95 адсоткаў былі прадстаўнікамі каталіцкай канфесіі. ... працяг у каментары @Real_News_R.B