Пакуль уцякаючых з нашай краіны ёсць больш за тых, хто ў Беларусі спрабуе знайсці прытулак, я ніколі не пагаджуся з тым, што мы ў дзяржаве асягнулі такі ўзровень сацыяльнай справядлівасці, калі ўжо больш нічога немагчыма зрабіць дзеля таго, каб палепшыць становішча.  (Бежанцы - чарговы беларускі шанец на выратаванне.| #миграционный_кризис #проповедь) https://youtu.be/uA7OShuRA2A Дыспрапорцыя, пры якой колькасць эмігрантаў у разы перавышае лічбу імігрантаў, сведчыць аб наяўнасці у краіне глыбокага крызісу і безладдзя. У сітуацыі, калі расце сацыяльная напружанасць, а ад эканамічнай стабільнасці, застаецца толькі стабільнае збядненне канкрэтных прадстаўнікоў грамадства, абсалютна нармальна, што актыўныя прыхільнікі пераменаў усё часцей гавораць пра забастоўку працоўных, як адзін з важных сродкаў на шляху змагання за сацыяльную справядлівасць. На фоне эфектаў міжнародных санкцый, якія абсалютна яшчэ не асягнулі апагея, можна казаць, што значнае пагаршанне ў гаспадарцы ўсёй краіны ды кожнай прыватнай хатняй, яшчэ перад намі… Сённяшнюю сітуацыю ў беларускім грамадстве можна ў нейкім сэнсе параўноўваць з тым станам грамадства, у якім апынулася Польшча ў 1980 г. Акурат у тым годзе, пачынаючы з дня 14 жніўня, ўся краіна пагрузілася ў агульнанацыянальную забастоўку.  І вось у гэтым часе, блаславёны кардынал Вышыньскі ў сваім духоўным дзённіку пра забастоўку пісаў: "Сёння ўжо гаворка ідзе нетолькі пра славутую "кілбасу", але пра сацыяльныя і палітычныя патрабаванні". Іншым разам страйкі ацэньваў так: "Гэта не партыйныя гульні, а абуджэнне грамадскай свядомасці". У Польшчы былі таксама славутыя Імшы ў падтрымку прцоўных. Яны служылі духоўным апірышчам для страйкуйчых і прыхільнікаў незалежных прафсаюзаў. Вядомым душпастырам у Варшаве бл. Ежы Папялушка. За вернасць Богу і народу стаў мучанікам. Яго забілі супрацоўнікі службы бяспекі. Разам з тым, нельга сказаць адназначна, што Касцёл вітаў забастовачны рух, хоць, безумоўна, абсалютна згаджаўся з патрэбай з’яўлення незалежных прафсаюзаў, але ўвесь час, усведамляючы прысутную ў Польшчы небяспеку збоку Масквы, выказваўся вельмі асцярожна пра страйк. А тагачасная рэакцыя польскіх біскупаў яшчэ і сёння ёсць дыскусійнай тэмай.  Вопыты іншых народаў і касцёлаў, і ў тым ліку Польшчы, ёсць вельмі карысным дзеля таго, каб даць маральную ацэнку забастоўцы. Рыма-Каталіцкі Касцёл у ККК 2435 у кантэксце сёмага прыказання з Дэкалога "не крадзі", абмяркоўвае праблему сацыяльнай справядлівасці, гаворыць пра дапушчальнасць і недапушчальнасць забастоўкі і пра яе маральны аспект. А вось КСВК 304 навучае пра права на забастоўку, якое маюць працоўныя. Згодна з думкай Касцёла, важна аднак, каб страйк насіў мірны характар, быў пазбаўлены насілля, меў эканамічныя мэты ды захоўваў прынцып клопату пра агульнае дабро. З такім падыходам Касцёл афіцыйна прызнае забастоўку апраўданым спосабам змагання за справядлівасць. Бо кожны чалавек не толькі мае абавязак працаваць, але мае і права жыць у краіне, у якой існуе памкненне пашыраць сацыяльную справядлівасць. #Мірны_пратэст, ці ўзброены_супраціў? Як прасцей перамагчы тэрор. | #вооружённыйпротест https://youtu.be/8rW39L45TLU @belsat_news #стачка