Ой, дожджык ідзе, раса нападзе Серыя "Беларуская народная творчасць" Восеньскія і талочныя песні. Нумар 304 Запісаў Р.Р. Шырма ў 1928 годзе ў вёсцы Шакуны Пружанскага раёна ад Захвеі Хвораст Ой, дожджык ідзе, раса нападзе Па зялёнай даліне, Распусціў Яся сваё золата Па маладой дзяўчыне. - Ой, не жаль жа мне таго золата, Што я яго распусціў, Ды жаль жа бо мне тае дзеўчыны, Што за людзі пусціў. Там за рэчкаю, там за быстраю Там зялёненькі спорыш. Чаму, дзеўчына маладзенькая, Да мяне не гаворыш? - Ой, як я маю, мой малойчыку Да цябе гаварыці, Мне людзі кажуць, я сама знаю, Мне цябе не любіці! - Ой, няхай кажуць, няхай гавораць Хоць па ўсенькаму свету, Я цябе любіў, любіці буду, Мой ружовенькі цвету! Як добра было, млода дзеўчына, Мёд, гарэлачку піці, А цяпер не хоч, маладзенькая, Са мною гаварыці! Як добра было, млода дзеўчына, Падаруначкі браці, А цяпер не хоч, маладзенькая, Са мною размаўляці! - Ой не многа ж я, а мой Ясенька, Падаруначкаў брала: Адны панчошкі і чаравічкі То я й тых не стаптала! Ой, ідзі, маці, ой ідзі, маці, Ды да новае скрыні, Аддай Ясеві падаруначкі Да ліхое гадзіны. Чакайце новыя песні тры разы на тыдзень - панядзелак, серада і пятніца. Яшчэ больш песен у телеграм канале: https://t.me/spiavaizasynai