Беларуская літаратура ў 6 класе. Дзінтра Шулцэ "Роберцік" Дзінтра Шулцэ - латышская пісьменніца. Нарадзілася 12 чэрвеня 1953г. Апавяданне "Роберцік" упершыню было надрукавана ў часопісе "Навука і тэхніка" у 1982 годзе. Кароткі змест. Роберцік – гэта маленькі сімпатычны робат, з лямпачкамі і індыкатарамі, у кароценькіх шорціках, пабобны да хлапчука, ён жыве на планеце Фаіс. Ён правярае лініі напружання, але галоўнае яго прызначэнне - весяліць астранаўтаў. Роберцік асабліва пасябраваў з Увісам, які даглядаў і рамантаваў яго.Яны любілі разам назіраць світанні, пры гэтым робат з цікавасцю назіраў за рэакцыяй Увіса. А калі яны вярталіся ў лагер, мужчына распытваў Роберціка пра яго ўяўленне аб жыцці. Увіс таксама часта расказваў робату пра Зямлю. І Роберцік слухаў вельмі ўважліва. Аднойчы прыйшла чарга Увіса ляцець на Зямлю за тэхнікай і прыпасамі. Ён узяў Роберціка з сабой. Пасля вяртання на планету Фаіс Роберцік стаў зусім інакшым. Гэта праявілася яшчэ ў караблі, калі ён адмовіўся пакінуць яго. Затым яго дзівацтвы працягваліся ўсё больш. Ён зрабіўся маўклівым і сумным, часта праводзіў час адзін, перастаў гатавааць на кухні сняданне для астранаўтаў. Думаем, яму вельмі спадабалася Зямля. І ён хацеў там застацца. Фаіс здавалася яму мёртвай планетай. Увіс хваляваўся за яго, шмат разоў перабіраў, пераглядаў яго схемы, стараўся не расказваць іншым пра дзівацтвы робата, а другія астранаўты лічылі, што ён блазнуе. Уліс імкнуўся растлумачыць Роберціку, што яго моггуць разабраць, калі ён адмовіцца выконваць усе свае абавязкі. Нарэшце настаў дзень, калі робат адмовіўся працаваць увогуле. Астранаўтам ён патлумачыў, што не хоча заставацца на Фаіс, бо гэта нежывая планета. Яго спрабавалі пераканаць, пагражалі, але гэта не дапамагло. У выніку выпісалі новага робата, а Роберціка вырашылі не чапаць, бо ні ў каго не паднялася рука яго разабраць. “Калі назаўтра раніцай ён убачыў робата, той сядзеў нерухома. Агеньчыкі, што асвятлялі яго твар, патухлі, стрэлкі прыбораў стаялі на нулі, хоць акумулятары былі зараджаныя. Правая Роберцікава рука была выцягнутая да абагравальніка. Увіс нагнуўся і ў жалезнай далоні ўбачыў маленечкі зялёны парастак, малюпасенькую елачку са светлымі, аксамітнымі іголкамі. У жмені быў пясок, і парастак трымаўся ў ім, чапляючыся ледзь бачнымі карэньчыкамі.” Маленькі крышталёвы блок, які стаў для Увіса самым дарагім талісманам — часцінка Раберціка. У ім былі запісаны мары робата пра ажыўленую Фаіс. Яна пры гэтым нагадвала зямлю. Для Увіса гэта былі дарагія ўспаміны, бо ён таксама палюбіў Раберціка і згубіўшы яго, перажываў страту. На крышталёвым блоку былі запісаны мары Роберціка, і гэта было неверагодна, бо было вядома ўсім — робаты не могуць фантазіраваць і марыць.