Зап. у 2012 г. Т. Валодзіна і Т. Кухаронак ад Ганны Рыгораўны Новікавай, 1920 г.н., в.Уюн Быхаўскага р-на. Расшыфроўка: Русалкі красавіцы, жывуць у балоце, нікаго не хваталі. Быў у нас дзед, музыкант, іграў на скрыпку, дык яго ўзялі йграць. Эты дзед ішоў п’яны, а яны яго акружылі, прыбраныя: – А, дзядулечка, а родненькі, хадзі нам пайграй, у нас дужа пір харошы сёньня. Дзед захацеў паглядзець, пашоў іс скрыпкай. Аткрыў дзьверы, а там ня дзьверы, кажа, а вывараць з елкі ці з чаго, адкрыў дзьверы, а сталы, кажа, стаяць папрыбіраныя, пакрашаныя, а закуска, а віна ўсякага. Ну, дак я, кажа, за стол сеў, і выпіць далі сваей выпіўкі. Сеў і заснуў. Напіўся гэтак, ды ішоў п’янаваты. Прачнуўся, ажно, кажа, я не за сталом сяджу, а пад елкай і ў гразі.