Зап. у 2019 г. М. Антропаў, А. Боганева, Т. Валодзіна ад Марыі Мікалаеўны Каско, 1933 г. н., в. Клепачы Пружанскага р-на. Расшыфроўка: Адзін чалавек ужо знаў, што эта папараць-кветка цвіце ў эту ноч. Ужо сказалі, што ідзі ты ў лес, дапілнуй, як яна будзе цвісці, яна будзе цвісці ў 12 часоў, нескалькі там перваго. А ты слядзі за ей, як ты яе сарвеш і прыдзеш дахаты і будзеш гэткі ўжо багаты. І вот ён пашоў уночы дзівіцца, калі тая папараць-кветка расцвіце. І як расцвіла, ён яе сарваў. Прышоў з гэтай кветкай дахаты, а ў яго ў хаце столькі ўсяго ўжо многа. Куды ні кінецца -- і грошай, і золата, і ўсяго-ўсяго. Ён задумаўся: дзе я яго ўсё падзену? Што я кветку сарваў і прынёс і стала ў мяне ўсяго многа, што я з ім буду рабіць. І думаў-думаў, і забалеў, і ўмёр і ўсё. Усё засталося яго багацця. Сядзіць і думае: І нашто мне было яе пілнуваць і зрываць? Нашто мне столькі багацця? Яго жонка і прыглашае: – Ідзі есці, ідзі пі, усё. І думае: – Ці перанясу я гэту сваю думку ці не. І не перанёс.