МАЙДАН ЭЎРОПЫ 6 ЛІНА КАСТЭНКА “Паэтам для зносінаў з Народам патрэбнае толькі Слова. „Ніякія бразготкі я не вазьму!“ і “Палітычнай біжутэрыі не нашу!” адказала ў 2005 годзе Ліна Кастэнка на спробу ўшанаваць яе годнасьцю Гэроя Ўкраіны. У 2012 годзе адмовілася прымаць узнагароду “Залаты пісьменьнік Украіны”. Ліна Кастэнка. 19 сакавіка ёй споўнілася 92. Пісьменьніца, грамадзкая дзяячка. Дасьледчыца культуры, народных звычаяў і традыцыяў спустошанага чарнобыльскай навалай Палесься. Ганаровая прафэсарка Кіева-магілянскай акадэміі, ганаровая доктарка Львоўскага й Чарнавіцкага ўнівэрсытэтаў. Творы Ліны Кастэнкі шматкроць перакладаліся на нашую мову майстрамі Беларускага паэтычнага слова. Некалі перакладаў ейныя творы й я. Сёньня дадаю да іх перакдад таго, які ў гэты дзень гучыць над Майданам Эўропы. * * * “Мы ваяры. Не гультаі. Не абібокі. І справа наша праведная і святая. Бо хто за што, а мы за незалежнасьць. Таму нам так цяжка!” “Мой першы верш, што створаны ў акопе на выбухамі спляжанай сьцяне як пазьнікалі зоркі ў гараскопе маё дзяцінства зьнішчылі ў вайне. Плылі пажары вулканічнай лавай, стаялі ў шэрых кратэрах сады І захлынала нашу пераправу шалёным шквалам полымя й вады. Быў белы сьвет ня белы ўжо, а чорны. Палала ноч падсьвечваючы дню. І той акопчык – як падводны човен у моры дыму, жаху і вагню. То ўжо было ня зайчыкам ня воўкам – крывавы сьвет, звуглелая зара! А я пісала ледзьве не асколкам... памерам літар, як зь лемантара. Мне б шчэ гуляць у жмуркі або класы, крыляць у казкі на дзяцінны кліч, А я пісала вершы пра фугасы, а я ўжо сьмерць пабачыла ўсутыч. О першы боль уразаў не дзіцячых, які на сэрцы – моцны сьлед сьпярша! Чым як ня вершам – не сказаць іначай, калі нямой ня зробіцца душа?! Тут душаслоў – як мора ў перыскопе, І той спамін – адбіткам на чале... Мой першы верш, што створаны ў акопе... Ён выйшаў друкам на зямлі, на тле”. З Днём нараджэньня і доўгага плёну Вам, спадарыня Ліна Кастэка. З намі Перамога! Слава Ўкраіне! Жывае Беларусь!